Σάββατο 24 Ιουνίου 2017

ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟ 2396/2017 ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ- ΕΥΘΥΝΗ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΑΠΟΚΤΑ ΜΕ ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ Ή ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΒΙΒΑΖΟΝΤΟΣ.ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗΣ ,ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ , ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ

Αριθμός Απόφασης
2396/2017
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Τμήμα 14 ο
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή, Διονύσιο Παλλαδινό, Εφέτη που ορίστηκε από το Τριμελές Συμβούλιο Διεύθυνσης του Εφετείου και από τη Γραμματέα, Ιωάννα Ξανθάκη.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 16 Φεβρουαρίου 2017, να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ : .............. του ..................., κατοίκου ., οδός.............., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του Σπυριδούλα-Αλεξάνδρα Ταπόγλου.
ΤΟΥ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ : ................... του ..............., ο οποίος δεν παραστάθηκε, καθότι απεβίωσε την 19-10-2015 και την δίκη συνεχίζουν οι εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του, ανήλικοι, α) .................... του ................... και β) ...................... του .........., οι οποίοι εκπροσωπούνται από τους γονείς τους 1)...................... του ...................., 2) ..............., κατοίκων.............., ........................, με την ιδιότητα τους ως νομίμων εκπροσώπων των ανηλίκων τέκνων τους, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Εμμανουήλ Τσαλίκίδη.
Ο ενάγων, .............. του .............., με την από 14-6-2011 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου 8807/22-6-2011 αγωνή του, προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, ζήτησε να γίνουν δεκτά τα όσα αναφέρονται σ' αυτή.
Το Δικαστήριο εκείνο εξέδωσε την υπ' αριθμό 4086/2015 οριστική του απόφαση με την οποία δέχθηκε την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ο τέταρτος εναγόμενος και ήδη εκκαλών, με την από 15-3-2016 και με αριθμό κατάθεσης 723/16-3-2016 έφεσή του.
Στο μεταξύ συνεπεία θανάτου (την 19-10-2015) του ενάγοντος .............. του ......... επήλθε βίαιη διακοπή της δίκης και αυτή συνεχίστηκε με τους εξ αδιαθέτου κληρονόμους του α) .του ............. και β) ................. του ................, όπ.....ως νόμιμα εκπροσωπούνται από τους 1)...........και 2}..................του ..........
Η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων αναφέρθηκαν στις προτάσεις που κατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 286 εδ. α, 287 παρ. 1 και 290 του Κ.Πολ.Δ, προκύπτει ότι η βίαιη διακοπή της δίκης που επέρχεται από το θάνατο του διαδίκου, καθώς και η εκούσια επανάληψη αυτής από τους κληρονόμους του, μπορεί να γνωστοποιηθεί διαδοχικά με ενιαία δήλωση στο ακροατήριο κατά την εκφώνηση της υπόθεσης προς συζήτηση, εφόσον δεν υπάρξει αμφισβήτηση της ιδιότητάς τους ως κληρονόμων, οπότε ακολουθεί αμέσως συζήτηση της υπόθεσης (Ολ. ΑΠ 22/2000, δημοσίευση
Νόμος). Στην προκείμενη περίπτωση, όπως αποδεικνύεται από το προσκομιζόμενο απόσπασμα της από 23-2-2016 ληξιαρχικής πράξης θανάτου, που συνέταξε ο ληξίαρχος ..................του Δήμου .............., στις 19-10-2015, απεβίωσε στη ..............., ο ................, εκκαλών, ο οποίος, όπως είχε, κατά τον χρόνο του θανάτου του, πλησιέστερους συγγενείς τα τρία τέκνα του .............., ........................, ................ και την σύζυγο του .............. Ολοι οι ανωτέρω αποποιήθηκαν την επαχθείσα κληρονομιά με αποτέλεσμα να υπεισέλθουν ως κληρονόμοι του αποβιώσαντος, εφεσιβλήτου, τα ανήλικα τέκνα του υιού του ............... α)....................και β) ................ Οι τελευταίοι, εξ' αδιαθέτου κληρονόμοι του αποβιώσαντος εκκαλούντος, .......................όπως νόμιμα εκπροσωπούνται, δήλωσαν στο ακροατήριο δια του συνηγόρου τους Εμμανουήλ Τσαλκίδη, κατά τη συζήτηση της υπόθεσης τον θάνατο του πιο πάνω αιτούντος και την εκούσια στο όνομά τους επανάληψη της δίκης που βιαίως διακόπηκε λόγω του θανάτου αυτού. Ενόψει αυτών, νομίμως επαναλαμβάνεται μεταξύ του εκκαλούντος και των παραπάνω εξ αδιαθέτου κληρονόμων του εφεσιβλήτου η προκείμενη δίκη.
Από την διάταξη του άρθρου 528 του ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 44 παρ. 2 του Ν. 3994/2011, που ορίζει ότι «Αν ασκηθεί έφεση από διάδικο που δικάσθηκε ερήμην, η εκκαλούμενη απόφαση εξαφανίζεται μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους, ανεξάρτητα από τη διαδικασία που τηρήθηκε. Ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς που μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως», σαφώς συνάγεται ότι αν ασκηθεί έφεση κατά ερήμην απόφασης, η οποία λειτουργεί ως υποκατάστατο αναιτιολόγητης ανακοπής ερημοδικίας, εξαφανίζεται η εκκαλούμενη απόφαση μέσα στα όρια του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της έφεσης, χωρίς έρευνα των λόγων της έφεσης, με την προϋπόθεση του παραδεκτού της τελευταίας (ΑΠ 1015/2005, ΑΠ 906/2008, δημοσίευση ΤΝΠ Νόμος). Στην προκείμενη περίπτωση, εισάγεται προς συζήτηση η από 15-3-2016 και με αριθμό κατάθεσης 723/16-3-2016 έφεση του εκκαλούντος. Η υπό κρίση έφεση κατά της οριστικής απόφασης 4086/10-7-2015 του Μονομελούς Πρωτοδικείου, το οποίο δίκασε την από 14-6-2011 και με γενικό αριθμό κατάθεσης 112208/2011 και αριθμό κατάθεσης δικογράφου 8708/2011, αγωγή του ενάγοντος, ήδη εφεσιβλήτου, κατά την τακτική διαδικασία, ερήμην του τέταρτου εναγομένου και ήδη εκκαλούντος, που έγινε δεκτή, ως βάσιμη κατ' ουσίαν, λόγω του τεκμηρίου ομολογίας των περιεχομένων σε αυτήν ισχυρισμών, αρμόδια καθ' ύλην και κατά τόπο (άρθρο 19 του ΚΠολΔ) φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495, 516, 518 παρ.1 του ΚΠολΔ), καθόσον α) δεν προκύπτει και δεν προβάλλεται κάποιος λόγος απαραδέκτου, β) η εκκαλούμενη απόφαση επιδόθηκε στις 15-2-2016 και η έφεση κατατέθηκε στις 16-3-2016, και γ) καταβλήθηκε το κατά νόμο παράβολο (βλ. σχετική σημείωση της γραμματέα κάτω από το προσκομιζόμενο αντίγραφο της έφεσης). Πρέπει να σημειωθεί ότι ο εκκαλών δεν γνώριζε κατά την άσκηση της έφεσης των επελθόντα θάνατο του ενάγοντος. Επομένως, πρέπει η υπό κρίση έφεση να γίνει δεκτή τυπικά και κατ' ουσίαν και εφόσον, εκκαλείται για εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και κακή εφαρμογή νόμου, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση ως προς τον τέταρτο εναγόμενο, να κρατηθεί η υπόθεση, να λάβει χώρα αναδίκαση της αγωγής από το Δικαστήριο αυτό και να ερευνηθεί η αγωγή ως προς την νομική και την ουσιαστική της βασιμότητα.
Με την από 14-6-2011 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου 8807/22-6-2011 αγωγή, ο ενάγων ισχυρίστηκε ότι η πρώτη εναγομένη εταιρεία με την επωνυμία «.............ΟΕ», της οποίας οι δεύτερος και τρίτος των εναγομένων, .............. και ............ , είναι ομόρρυθμα μέλη της, του οφείλει χρηματικό ποσό των 39.000 ευρώ για πωληθέντα και παραδοθέντα εμπορεύματα το χρονικό διάστημα από 14-4-2009 έως και 4-11-2010. Ότι έχει κατά της ομόρρυθμης εταιρείας απαίτηση εξ αναγωγής από την 62382219-7 τραπεζική επιταγή της «Geniki Bank», ποσού 10.000 ευρώ, με ημερομηνία έκδοσης την 20-1-2011, από τον ................, σε διαταγή της πρώτης εναγομένης εταιρείας με την επωνυμία «.....................», η οποία οπισθογραφήθηκε και του παραδόθηκε από την ομόρρυθμη εταιρεία την 12-11-2010, που αν και εμφανίστηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα την 26-1-2011 δεν πληρώθηκε, λόγω έλλειψης διαθέσιμων κεφαλαίων. Ότι οι δεύτερος και τρίτος των εναγομένων, ήταν συγκύριοι κατά ποσοστό 50% ενός διαμερίσματος επιφανείας 107τμ, εμπορικής αξίας 200.000 ευρώ που βρίσκεται στον δεύτερο πάνω από το ισόγειο όροφο της πολυκατοικίας επί της οδού ...............αριθμός ............., στην ...............Αττικής. Ότι το διαμέρισμα αυτό αποτελούσε το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο των δεύτερου και τρίτου των εναγομένων. Ότι την 13-12-2010 οι δεύτερος και τρίτος των εναγομένων μεταβίβασαν λόγω πώλησης το μοναδικό αυτό περιουσιακό τους στοιχείο, με το 28679/13-12-2010 συμβόλαιο του Συμβολαιογράφου Νίκαιας, ......................., που μεταγράφηκε νόμιμα, στον τέταρτο ενάγοντα, εκκαλούντα. Ότι ο τέταρτος ενάγων γνώριζε κατά τον χρόνο της μεταβίβασης ότι το διαμέρισμα αυτό αποτελούσε το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο των δεύτερου και τρίτου εναγομένων. Με το ιστορικό αυτό και μετά παραδεκτό περιορισμό του αιτήματος της αγωγής από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό, που έγινε με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου του ενάγοντος που καταχωρήθηκε στα πρακτικά του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου (223, 295, 297 του ΚΠολΔ), ζήτησε να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι του οφείλουν εις ολόκηρον το χρηματικό ποσό των 49.700 ευρώ, εκ των οποίων το χρηματικό ποσό των 10.000 ευρώ με το νόμιμο τόκο από τις 26-1-2011 και το χρηματικό ποσό των 39.700 ευρώ με τον νόμιμο τόκο από την επόμενη ημέρα της παράδοσης κάθε εμπορεύματος, άλλως ολόκληρο το χρηματικό ποσό με το νόμιμο τόκο από την επόμενη ημέρα της επίδοσης της αγωγής και να καταδικαστούν στη δικαστική του δαπάνη. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλούμενη απόφαση δέχθηκε την αγωγή ως βάσιμη. Κατά της εκκαλούμενης απόφασης παραπονείται ο ενάγων, ήδη εκκαλών, με την έφεση του, για εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και κακή εφαρμογή του νόμου, και ζητεί την εξαφάνισή της, προκειμένου να απορριφθεί η αγωγή.
Με τη διάταξη του άρθρου 479 του ΑΚ, στην οποία ορίζεται ότι "αν με σύμβαση μεταβιβάστηκε περιουσία ή επιχείρηση αυτός που αποκτά ευθύνεται απέναντι στο δανειστή έως την αξία των μεταβιβαζομένων στοιχείων για χρέη που ανήκουν στην περιουσία ή στην επιχείρηση. Η ευθύνη αυτού που μεταβιβάζει εξακολουθεί να υπάρχει...", καθιερώνεται αναγκαστική εκ του νόμου σωρευτική αναδοχή των χρεών με την έννοια του άρθρου 477 του ΑΚ και δημιουργείται έτσι παθητική εις ολόκληρον ενοχή μεταξύ του μεταβιβάζοντος και του αποκτώντος, από αυτούς δε τους δύο ο μεν πρώτος ευθύνεται απεριόριστα, ο δε δεύτερος περιορισμένα και συγκεκριμένα μέχρι την αξία των μεταβιβαζομένων κατά τον χρόνο της μεταβίβασης. Για την δημιουργία, όμως, της σωρευτικής αυτής αναδοχής απαιτείται να περιλαμβάνει η μεταβίβαση ένα προς ένα όλα τα στοιχεία, που συνιστούν το ενεργητικό της περιουσίας, έστω και αν εξαιρέθηκαν από αυτή αντικείμενα ασήμαντης αξίας. Επί μεταβίωασης μεμονωμένων αντικειμένων, πρέπει αυτά να αποτελούν όλο το ενεργητικό της περιουσίας ή το σημαντικότερο ποσοστό αυτής. Επιπλέον, πρέπει να τελούσε εν γνώσει ο αποκτών, ότι του μεταβιβάστηκε η όλη περιουσία ως σύνολο ή το σημαντικότερο ποσοστό της. Η γνώση αυτή θεωρείται ότι υπάρχει και όταν, ενόψει των συνθηκών υπό τις οποίες έγινε η μεταβίβαση, γνώριζε ο αποκτών την εν γένει περιουσιακή κατάσταση του μεταβιβάζοντος και μπορούσε να αντιληφθεί ότι η περιουσία που του μεταβιβάστηκε αποτελούσε το σύνολο αυτής ή το σημαντικότερο ποσοστό της. Ως χρέη της περιουσίας που μεταβιβάστηκε, νοούνται οποιασδήποτε φύσης, είτε από σύμβαση είτε από αδικοπραξία (εκτός των προσωποπαγών), αρκεί ο γενεσιουργός αυτών νομικός λόγος να υπήρχε κατά τον χρόνο της μεταβίβασης, με την έννοια δε αυτή περιλαμβάνονται και εκείνα που, κατά τον χρόνο της μεταβιβαστικής σύμβασης, τελούν υπό προθεσμία ή αίρεση, καθώς και εκείνα που προέρχονται από μεταβολή ή επέκταση της ενοχής, η οποία υπήρχε κατά τον χρόνο τη μεταβίβασης. Για την ευθύνη του αποκτώντος δεν απαιτείται να γνώριζε αυτός την ύπαρξη των χρεών, κατά τον χρόνο της μεταβίβασης, ούτε επίσης απαιτείται αυτά να είχαν αναγνωρισθεί δικαστικώς σε δίκη μεταξύ του μεταβιβάζοντος οφειλέτη και του δανειστή, μέχρι του χρόνου της μεταβίβασης (ΑΠ 1039/2010, ΑΠ 910/2010, δημοσίευση ΤΝΠ Νόμος). Περαιτέρω, η αγωγή του δανειστή, με έρεισμα την ύπαρξη σύμβασης για μεταβίβαση περιουσίας ή ποσοστού αυτής, πρέπει να διαλαμβάνει α) την ύπαρξη τέτοιας σύμβασης, β) τις κατά του μεταβιβάσανΐος απαιτήσεις, του, που είχαν γεννηθεί πριν από τη σύμβαση και γ) σε περίπτωση μεταβίβασης μεμονωμένων περιουσιακών στοιχείων που εξαντλούν την περιουσία ή αποτελούν το πλέον σημαντικό τμήμα αυτής, το γεγονός ότι εκείνος που απέκτησε γνώριζε αυτό ή ήταν σε θέση να το γνωρίζει, κατά τις αντιλήψεις των συναλλαγών (ΑΠ 1486/2014, δημοσίευση ΤΝΠ Νόμος). Ο εναγόμενος που απέκτησε κατά την ανωτέρω διάταξη, δικαιούται ν' αποκρούσει την πληρωμή των χρεών, αν το ενεργητικό της περιουσίας δεν αρκεί για τον σκοπό αυτό προτείνοντας τον ισχυρισμό αυτό με ένσταση (ΑΠ 702/2003, δημοσίευση ΤΝΠ Νόμος). Στην προκείμενη περίπτωση, εκτίθεται στην ένδικη αγωγή η ιδιότητα του δευτέρου και τρίτου των εναγομένων ως ομορρύθμων εταίρων της πρώτης εναγομένης. Η μεταβίβαση από αυτούς, την 13-12-2010, του μοναδικού περιουσιακού τους στοιχείο, του περιγραφόμενου στην αγωνή διαμερίσματος, αξίας 200.000 ευρώ, λόγω πώλησης στον τέταρτο εναγόμενο, η γνώση του τέταρτου εναγομένου περί του ότι το περιουσιακό αυτό στοιχείο αποτελούσε το μοναδικό ενεργητικό της περιουσίας του δεύτερου και τρίτου των εναγόντων και η οφειλή της πρώτης εναγομένης προς τον ενάγοντα, χρηματικού ποσού 39.700 ευρώ, από πώληση και παράδοση εμπορευμάτων το χρονικό διάστημα από 14-4-2009 έως 4-11-2010. Επομένως, η αγωγή ως προς το παραπάνω χρηματικό ποσό και ως προς τους νόμιμους τόκου από την επόμενη ημέρα της επίδοσης αυτής, είναι ορισμένη και νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 479, 481, 297, 298, 1710, 1813,α 346 του ΑΚ, 70, 176 του ΚΠολΔ και πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο περί του αντιθέτου ισχυρισμός του τέταρτου εναγομένου, εφεσιβλήτου. Ως προς το κονδύλιο των 10.000 ευρώ, από απαίτηση εξ αναγωγής από την 62382219-7 τραπεζική επιταγή της «Geniki Bank», ποσού 10.000 ευρώ, με ημερομηνία έκδοσης την 20-1-2011, από τον ............, σε διαταγή της πρώτης εναγομένης εταιρείας με την επωνυμία....