1636/2016 ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ: ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ ΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΛΟΓΩ ΤΥΠΟΛΑΤΡΙΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΩΝ ΣΧΕΤΙΚΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ, ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΩΝ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΑΙΡΕΣΕΙΟΝΤΑ, ΑΛΛΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΛΑΒΟΝΤΑ ΤΟ ΥΠΟΓΡΑΦΟΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΑΙΡΕΣΕΙΟΝΤΑ ΕΓΓΡΑΦΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ , Ο ΟΠΟΙΟΣ 1) ΔΕΝ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΓΓΡΑΦΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ , ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΜΩΣ ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΕ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ ,ΠΟΥ ΣΥΝΕΤΑΞΕ ΚΑΙ 2) ΔΕΝ ΑΝΕΦΕΡΕ ΣΤΗΝ ΈΚΘΕΣΗ ΑΥΤΗ ΕΠΙ ΛΕΞΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ, ΠΟΥ ΠΑΡΕΛΑΒΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΑΙΡΕΣΕΙΟΝΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΥΝΑΨΕ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΠΟΥ ΣΥΝΕΤΑΞΕ , ΑΠΟΤΕΛΕΙ "ΕΝΙΑΙΟ ΣΩΜΑ" ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΑΥΤΗ , ΚΑΙΤΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΚΑΝΕΙ «ΕΙΔΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ» ΣΕ ΑΥΤΟ , ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΥΝΗΜΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΑΥΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ!

     Άξιο μνείας το γεγονός ότι η Πρόεδρος του Δικαστηρίου , Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Ειρήνη Κιουρκτσόγλου - Πετρουλάκη και το μέλος αυτού κ. Βασίλειος Καπελούζος , που εξέδωσε την παραπάνω ΟΜΟΦΩΝΗ απόφαση,  έχουν συμμετάσχει σε άλλη σύνθεση του ίδιου Δικαστηρίου, που με την υπ' αριθμό 35/2014 απόφασή του, επίσης ΟΜΟΦΩΝΑ εκδοθείσα ,  έκρινε ότι τυχόν απόρριψη αναίρεσης ,ως απαράδεκτης, για τον παραπάνω λόγο  θα ήταν  αντίθετη προς την ΕΣΔΑ!!!, κατ' επίκληση  της από 27.5.2014 απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ,   που εκδόθηκε επί της υπόθεσης  Μπουλουγουράς κατά Ελλάδας και συγκεκριμένα έκριναν ότι  η αναίρεση είναι παραδεκτή , έστω κι αν το συνημμένο στην έκθεση, που συντάσσει ο γραμματέας ή ο διευθυντής της φυλακής , έγγραφο, που περιέχει τους λόγους της , δεν υπογράφεται από τον γραμματέα ή τον διευθυντή της φυλακής, αρκεί να γίνεται "ειδική αναφορά" του εν λόγω εγγράφου στην συνταχθείσα από τον γραμματέα ή τον διευθυντή της φυλακής έκθεση  , έτσι ώστε να "θεωρηθεί" ότι αποτελεί "ενιαίο σώμα" με αυτήν , χωρίς βέβαια να αξιώνεται  να αναφέρεται πανηγυρικά η  φράση ότι "αποτελεί "ενιαίο σώμα"".  

    Παρακάτω παρατίθενται και οι δύο προαναφερόμενες αποφάσεις και ο καθένας ας συνάγει τα συμπεράσματά του για τον τρόπο, με τον οποίο απονέμεται η δικαιοσύνη στην χώρα μας, συνεκτιμώμενου  βέβαια και του γεγονότος ότι οι άνθρωποι μπορούν και δικαιούνται να αλλάζουν άποψη μέσα σε  δύο χρόνια...   

     

Έχουμε και λέμε λοιπόν....

Α.

Υπ' αριθμό 1636/2016 απόφαση του Αρείου Πάγου, με την οποία οι δικαστές Ειρήνη Κιουρκτσόγλου - Πετρουλάκη και Βασίλειος Καπελούζος δέχονται ότι είναι απορριπτέα  μία αναίρεση γιατί ο διευθυντής της  φυλακής , που παρέλαβε ,από τον κρατούμενο αναιρεσείοντα , έγγραφο , υπογραφόμενο από τον αναιρεσείοντα, με τους λόγους της  αναίρεσης, το οποίο προσάρτησε στην έκθεση που συνέταξε, δεν το υπέγραψε και ο ίδιος, παρά μόνον ο αναιρεσείων καθώς  επίσης και γιατί  το παραπάνω έγγραφο , αν και  γίνεται ειδική αναφορά του   στην παραπάνω έκθεση , ως περιέχοντος  τους λόγους της αναίρεσης και προσαρτάται στην έκθεση  , δεν αποτελεί "ενιαίο σώμα" με αυτήν, γιατί δεν αναφέρεται τούτο στην εν λόγω έκθεση!  

Αριθμός 1636/2016

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Ζ^; ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ειρήνη Κιουρκτσόγλου -Πετρουλάκη Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, (σύμφωνα με την υπ'αριθμ. 118/2016 πράξη της Προέδρου του Αρείου Πάγου), Βασίλειο Καπελούζο, Δημήτριο Γεώργα - Εισηγητή, Δημήτριο Τζιούβα και Ιωάννη Μπαλιτσάρη, Αρεοπαγίτες.

Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 5 Οκτωβρίου 2016, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνου Παρασκευαΐδη (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου .......... ή ........ . του ........., κρατούμενου στο Κατάστημα Κράτησης Αμφισσας, που παρέστη με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Εμμανουήλ Τσαλικίδη, για αναίρεση της υπ'αριθμ. 383,449,450/2015 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Πατρών. Με συγκατηγορούμενο τον .......... του .........

Το Πενταμελές Εφετείο Πατρών με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 31 Δεκεμβρίου 2015 αίτησή του

αναιρέσεως, μετά των από 10 Μαρτίου 2016 και 19 Σεπτεμβρίου 2016 προσθέτων λόγων, οι οποίες καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 228/2016.

Αφού άκουσε

Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης και οι επ'αυτής πρόσθετοι λόγοι.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Από τις διατάξεις του άρθρου 474 παρ. 1 και 2 Κ.Π.Δ, προκύπτει ότι, με την επιφύλαξη της διατάξεως...

της παρ. 2 του άρθρου 473, το ένδικο μέσο της αναιρέσεως κατά της καταδικαστικής αποφάσεως ασκείται με δήλωση στο γραμματέα του δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση (ή το βούλευμα) ή στο γραμματέα του Ειρηνοδικείου ή στον προϊστάμενο της προξενικής αρχής που βρίσκεται στο εξωτερικό και στην περιφέρεια των οποίων κατοικεί ή διαμένει προσωρινά ο δικαιούμενος. Αν αυτός κρατείται στη φυλακή, η δήλωση μπορεί να γίνει και σε εκείνον που τη διευθύνει. Για τη δήλωση συντάσσεται έκθεση που υπογράφεται από εκείνον που την υποβάλλει ή τον αντιπρόσωπο του (άρθρ. 465 παρ. 1) και από εκείνον που τη δέχεται. Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 507 παρ. 1 και 473 παρ. 1 Κ.Π.Δ, η προθεσμία για την άσκηση αναιρέσεως, όπου ειδική διάταξη νόμου δεν ορίζει διαφορετικά είναι δέκα ημέρες από τη δημοσίευση της αποφάσεως, κατά την παράγραφο 3 του άρθρου 473, η προθεσμία για την άσκηση της αναιρέσεως αρχίζει από τότε που η τελεσίδικη απόφαση θα καταχωρηθεί καθαρογραμμένη στο ειδικό βιβλίο που τηρείται στη γραμματεία του ποινικού δικαστηρίου.

Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 474 παρ. 2 ΚΠΔ στην έκθεση (ασκήσεως του ενδίκου μέσου), πρέπει να διατυπώνονται και οι λόγοι για τους οποίους ασκείται το ένδικο μέσο". Από τη διάταξη αυτή σε συνδυασμό με εκείνη του άρθρου 462 ιδίου Κώδικα, προκύπτει ότι προϋπόθεση του κύρους της αιτήσεως αναιρέσεως κατά της αποφάσεως είναι να περιέχεται σε αυτή ισχυρός λόγος αναιρέσεως εκ των διαλαμβανομένων περιοριστικώς στο άρθρο 510 ίδιου Κώδικα. Σε κάθε περίπτωση ο λόγος αυτός πρέπει να είναι διατυπωμένος κατά τρόπο σαφή και ορισμένο, διότι διαφορετικά η αίτηση είναι απαράδεκτη, σύμφωνα με το άρθρο 476 παρ. 1 ΚΠΔ. Απλή παράθεση του κείμενου της σχετικής διατάξεως που προβλέπει το λόγο αναιρέσεως, χωρίς αναφορά των περιστατικών που θεμελιώνουν την επικαλούμενη πλημμέλεια, δεν αρκεί. Περαιτέρω από τα άρθρα 476 παρ. 1, 509 παρ. 2 και 513 παρ. 1, συνάγεται ότι απαραίτητη προϋπόθεση για το παραδεκτό των πρόσθετων λόγων αναίρεσης, είναι το παραδεκτό της αίτησης αναίρεσης. Εάν αυτή είναι απαράδεκτη, εκτός άλλων λόγων και διότι είναι αόριστοι και ασαφείς οι λόγοι της, τότε είναι απαράδεκτοι καΐσατρόσθετοι λόγοι αναίρεσης και δεν επιτρέπεται με αυτούς ούτε ακόμη και διασαφήνιση, ανάπτυξη ή συμπλήρωση των αόριστων και ασαφών λόγων της αίτησης αναίρεσης. Συνεπώς, αν δεν υπάρχει τουλάχιστον ένας ορισμένος λόγος αναιρέσεως, δεν ερευνώνται οι πρόσθετοι λόγοι, ακόμη και αν είναι από εκείνους που κατά το άρθρο 511 λαμβάνονται υπόψη και αυτεπαγγέλτως, διότι σε μια τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει αναίρεση (ολ.ΑΠ 19/2001 ΑΠ ολ. 2/2002).

Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι ο δικαιούμενος σε άσκηση αναιρέσεως κατ'αποφάσεως ασκεί αυτήν με δήλωση που επιδίδεται στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ή με δήλωση στο γραμματέα του δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση ή με δήλωση στο διευθυντή των φυλακών, όπου ο δικαιούμενος σε αναίρεση κρατείται, για την οποία συντάσσεται έκθεση, στην οποία διατυπώνονται οι λόγοι ασκήσεως του ενδίκου μέσου και υπογράφεται από εκείνον που την υποβάλλει ή τον αντιπρόσωπο του και εκείνον που την δέχεται και όχι με δικόγραφο που κατατίθεται ή εγχειρίζεται στο γραμματέα του δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση ή στο διευθυντή των φυλακών όπου κρατείται ο αναιρεσείων, έστω και αν για την κατάθεση ή εγχείρηση του δικογράφου αυτού ο γραμματεύς ή ο διευθυντής των φυλακών συνέταξε έκθεση με τον τρόπο που ορίζουν οι διατάξεις των άρθρων 148 έως 153 ΚΠοινΔ. Και τούτο διότι οι άνω διατάξεις του ΚποινΔ, περί του τρόπου ασκήσεως του ενδίκου μέσου, επομένως και της αναιρέσεως ως ειδικές κατισχύουν της γενικής διατάξεως του άρθρου 74 ΚποινΔ κατά την οποία οι αιτήσεις και δηλώσεις των κρατουμένων κατηγορουμένων υποβάλλονται δια εγγράφου εγχειριζομένου στο διευθυντή του καταστήματος συντασσομένης εκθέσεως, διαβιβάζονται δε αυτές αμέσως προς την αρμόδια αρχή, ως προς δε τα αποτελέσματα αυτών θεωρούνται ως να είχαν ληφθεί απ ευθείας παρά της αρμοδίας αρχής. Εξ'άλλου κατ'άρθρα 476 παρ. 1 ΚΠΔ, όταν το ένδικο μέσο ... ασκήθηκε χωρίς να τηρηθούν οι διατυπώσεις που ορίζονται από το νόμο για την άσκησή του ... το δικαστικό συμβούλιο ή το δικαστήριο (ως συμβούλιο) που είναι αρμόδιο να κρίνει σχετικά ύστερα από πρόταση του Εισαγγελέα και αφού ακούσει τους διαδίκους που εμφανιστούν, κηρύσσει απαράδεκτο το ένδικο μέσο και κατ'άρθρ. 513 παρ. 1 αν υπάρχει περίπτωση απαραδέκτου κατά το άρθρο 476, το δικαστήριο του Αρείου Πάγου απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης ως απαράδεκτη.

Στην προκειμένη περίπτωση, στις 31-12-2015 ο αναιρεσείων, κρατούμενος στο κατάστημα Κράτησης Άμφισσας, εμφανίσθηκε ενώπιον του Διευθυντή του παραπάνω καταστήματος Ι.............. και δήλωσε κατά λέξη ότι ασκεί αναίρεση «κατά της υπ'αριθμ. 383,449-450/22-12-2015 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Πατρών, με την οποία καταδικάσθηκε σε ποινή καθείρξεως είκοσι έξι (26) ετών, με εκτιτέα ποινή είκοσι πέντε (25) έτη και χρηματική ποινή είκοσι οκτώ (28.000,00) ευρώ, για την αξιόποινη πράξη της απλής συνέργειας σε μεταφορά και προώθηση σε έδαφος κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης είκοσι δύο (22) αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών, χωρίς την επιβαρυντική περίσταση κινδύνου για ανθρώπινη ζωή, για τους παρακάτω λόγους που αναφέρονται στην επισυναπτόμενη αίτησή του και ορίζει αντίκλητο του, τον Πέτρο Μαντούβαλο, δικηγόρο Δ.Σ. Πειραιά». Για τα παραπάνω συντάχθηκε η με αριθμό 52/31-12-2015 έκθεση αναίρεσης η οποία υπογράφεται από τον αναιρεσείοντα και από τον διευθυντή του καταστήματος Κράτησης, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην προαναφερθείσα διάταξη του άρθρου 474 παρ. 1 ΚΠΔ. Η επισυναπτόμενη δε αίτηση, όπως αναφέρεται στην έκθεση αναίρεσης υπογράφεται μόνο από τον αναιρεσείοντα και όχι και από τον διευθυντή του καταστήματος, ούτε αναφέρεται ότι αποτελεί «ενιαίο σώμα» με την έκθεση. Επομένως η αίτηση αναιρέσεως η οποία δεν περιέχει κανένα λόγο από τους αναφερόμενους στο άρθρο 510 παρ. 1 Δ ΚΠΔ είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη σύμφωνα με τα εκτεθέντα. Ακολούθως ο αναιρεσείων κατέθεσε στις 10-3-2016 στο κατάστημα κράτησης το με αριθμ. πρωτ. 2473/10-3-2016 «δικόγραφο προσθέτων λόγων αναίρεσης» το οποίο διαβιβάσθηκε στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου με το 2473/10-3-2016 έγγραφο του Προϊσταμένου Δ/νσης του κ. Κράτησης Αμφισσας............... από υπηρεσιακή υποχρέωση έλαβε δε αρ. Γεν. Πρωτ. 2310/22-3-2016 στην Εισαγγελία Αρείου Πάγου. Επίσης κατατέθηκαν στις 19-9-2016 στην γραμματεία του Αρείου Πάγου οι από 19-9-2016 πρόσθετοι λόγοι αναίρεσης, δια του εξουσιοδοτημένου δικηγόρου του αναιρεσείοντος Εμμανουήλ Τσαλικίδη. Όμως τα δύο αυτά δικόγραφα προσθέτων λόγων δεν είναι παραδεκτά καθόσον δεν υφίσταται παραδεκτή αίτηση αναιρέσεως και ως εκ τούτου είναι απορριπτέα ως απαράδεκτα και δεν ερευνώνται περαιτέρω, σύμφωνα με τα επίσης εκτεθέντα.

Ενόψει των ανωτέρω έτσι όπως ασκήθηκε η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως, με τη σύνταξη μεν εκθέσεως από το διευθυντή των φυλακών όπου κρατείται ο αναιρεσείων στην οποία όμως δεν δηλώνοντο και οι αναιρετικοί λόγοι, δεν τηρήθηκαν οι ως άνω επιβαλλόμενες διατυπώσεις από το νόμο για την άσκηση της και τυγχάνει απαράδεκτη και κατά συνέπεια και οι πρόσθετοι λόγοι £πίσης δεν ασκήθηκαν παραδεκτώς και αφού ο κατηγορούμενος κλήθηκε για την παρούσα δικάσιμο^θα πρέπει να απορριφθεί αυτή ως απαράδεκτη και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (αρ. 476 παρ. 1, 583 παρ. 1 ΚποινΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Απορρίπτει την από 31-12-2015 με αριθμό εκθέσεως αναίρεσης 52/2016 καθώς και τους από 10-3-2016 και 19-9-2016 προσθέτους λόγους για αναίρεση της με αριθμούς 383,449-450/22-12-2015 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Πατρών, Και

Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα που ανέρχονται στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250) Ευρώ.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 19 Οκτωβρίου 2016.

Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                    Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στις 10 Νοεμβρίου 2016.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                   Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

                       

Β.

Υπ' αριθμό 35/2014 απόφαση του Αρείου Πάγου, με την οποία οι δικαστές Ειρήνη Κιουρκτσόγλου - Πετρουλάκη και Βασίλειος Καπελούζος δέχονται ότι εφόσον στην έκθεση αναίρεσης που συντάσσει ο διευθυντής της φυλακής , γίνεται "ειδική αναφορά" του εγγράφου της αναίρεσης, που του εγχείρισε ο αναιρεσείων και επισυνάπτεται στην έκθεση αυτή, θεωρείται ότι αποτελεί "ενιαίο σώμα" με την εν λόγω έκθεση (προσοχή: με την "ειδική αναφορά" "θεωρείται" ότι αποτελεί "ενιαίο σώμα" με την έκθεση, χωρίς να απαιτείται να αναφέρεται στην έκθεση  ότι αποτελεί "ενιαίο σώμα") , με μόνη την υπογραφή του από τον αναιρεσείοντα , έστω και αν δεν υπογράφεται από τον διευθυντή  της φυλακής, διότι ο αναιρεσείων δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί υπεύθυνος για την παράλειψη του τελευταίου και διαφορετικά υποβάλλεται σε ένα δυσανάλογο εμπόδιο  στο δικαίωμα της προσβάσεως στον  'Αρειο Πάγο και υπάρχει παραβίαση του άρθρου 6§1 της ΕΣΔΑ . 

    Υπενθυμίζεται ότι στην υπόθεση της 1636/2016 απόφασης η έκθεση , στην οποία επισυνάπτεται το έγγραφο με τους λόγους της αναίρεσης, κάνει "'ειδική αναφορά" σε αυτό ως περιέχον τους λόγους της αναίρεσης και παρά ταύτα το δικαστήριο έκρινε ότι δεν θεωρείται "ενιαίο σώμα"  με την έκθεση, γιατί σε αυτήν δεν αναφέρεται  ,  προφανώς κατά λέξη και πανηγυρικά, ότι είναι "ενιαίο σώμα" με αυτήν ενώ στην υπόθεση της 35/2014 απόφασης του δικαστήριο, αφού δέχθηκε τα παραπάνω, απέρριψε την αναίρεση γιατί στην έκθεση "δεν γίνεται καμία αναφορά" στο παραπάνω έγγραφο ("υπόμνημα"). 

Δικαστήριο:	ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ
Τόπος:	ΑΘΗΝΑ
Αριθ. Απόφασης:	35
Ετος:	2014

---

Όροι θησαυρού:

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΕΝΔΙΚΟ ΜΕΣΟ ΑΝΑΙΡΕΣΗ (ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑ)

Περίληψη Απαράδεκτη αναίρεση -. Για το κύρος και κατ’ ακολουθίαν το παραδεκτό της αιτήσεως αναιρέσεως κατά αποφάσεως πρέπει στη δήλωση της ασκήσεώς της να περιέχονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο οι λόγοι για τους οποίους αυτή ασκείται. Απαραίτητη προϋπόθεση για να θεωρηθεί παραδεκτή η αίτηση αναιρέσεως, οι λόγοι της οποίας περιέχονται στο συνημμένο σ’` αυτήν υπόμνημα, το οποίο υπογράφεται από τον αναιρεσείοντα ή από τον αντιπρόσωπό του, όχι, όμως, και από το γραμματέα ή το διευθυντή της φυλακής ενώπιον του οποίου συντάχθηκε η οικεία έκθεση, ώστε να μην προσβάλλεται το δικαίωμα προσβάσεως του κατηγορουμένου στο δικαστήριο, το οποίο προστατεύεται από την διάταξη του άρθρου 6 § 1 της ΕΣΔΑ, είναι να γίνεται στην έκθεση αναιρέσεως ειδική αναφορά στο υπόμνημα αυτό, οπότε τούτο, με μόνη την υπογραφή του αναιρεσείοντος, θεωρείται ότι αποτελεί ενιαίο σώμα με την έκθεση αναιρέσεως. Απορρίπτεται η αίτηση αναίρεσης ως απαράδεκτη.

---

Κείμενο Απόφασης

Αριθμός 35/2014 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Ζ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Σπυρίδωνα Μιτσιάλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Ιωάννη Γιαννακόπουλο - Εισηγητή, Ειρήνη Κιουρκτσόγλου-Πετρουλάκη, Βασίλειο Καπελούζο και Πάνο Πετρόπουλο, Αρεοπαγίτες.     Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 11 Δεκεμβρίου 2013 με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Μποροδήμου (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος- κατηγορουμένου Α. Τ. του Σ., κατοίκου ... και ήδη κρατούμενου στο Κατάστημα Κράτησης Θεσσαλονίκης, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Νικόλαο Καραμούζη, για αναίρεση της υπ' αριθ. 1509-1510/2013 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.     Με πολιτικώς ενάγον το Ελληνικό Δημόσιο, που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα από τον Υπουργό Οικονομικών και που στο ακροατήριο εκπροσωπήθηκε από την πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους Δέσποινα Γάκη.     Το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 20 Σεπτεμβρίου 2013 αίτησή του, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1112/2013.     Αφού άκουσε Τους πληρεξούσιους δικηγόρους των διαδίκων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης,     ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Κατά τη διάταξη του άρθρου 474 παρ. 1 του ΚΠοινΔ, "με την επιφύλαξη της διατάξεως της παρ. 2 του άρθρου 473, το ένδικο μέσο της αναιρέσεως κατά της καταδικαστικής αποφάσεως ασκείται με δήλωση στο γραμματέα του δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση (ή το βούλευμα) ή στο γραμματέα του ειρηνοδικείου ή στον προϊστάμενο της προξενικής αρχής που βρίσκεται στο εξωτερικό και στην περιφέρεια των οποίων κατοικεί ή διαμένει προσωρινά ο δικαιούμενος. Αν αυτός κρατείται στη φυλακή, η δήλωση μπορεί να γίνει και σε εκείνον που τη διευθύνει. Για τη δήλωση συντάσσεται έκθεση που υπογράφεται από εκείνον που την υποβάλλει ή τον αντιπρόσωπό του (άρθρ. 465 παρ. 1) και από εκείνον που τη δέχεται...". Από δε το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 148 έως 153, 473 παρ. 2, 474 παρ. 2, 476 παρ. 1, 509 παρ. 1 και 510 του ΚΠοινΔ, προκύπτει ότι για το κύρος και κατ' ακολουθίαν το παραδεκτό της αιτήσεως αναιρέσεως κατά αποφάσεως πρέπει στη δήλωση της ασκήσεώς της να περιέχονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο οι λόγοι για τους οποίους αυτή ασκείται. Αν δεν περιέχεται σ` αυτήν ένας τουλάχιστον ορισμένος λόγος, από τους αναφερόμενους στο άρθρο 510 του ΚΠοινΔ λόγους αναιρέσεως, η αίτηση είναι απαράδεκτη και ως τέτοια χωρίς άλλη έρευνα απορρίπτεται (άρθρο 513 παρ. 1 ΚΠοινΔ). Απλή παράθεση του κειμένου της σχετικής διατάξεως που προβλέπει τον λόγο αναιρέσεως, χωρίς αναφορά των περιστατικών που θεμελιώνουν την επικαλούμενη πλημμέλεια, δεν αρκεί. Ειδικότερα, για το ορισμένο του από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ του ΚΠοινΔ λόγου αναιρέσεως για έλλειψη της ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας που επιβάλλει το Σύνταγμα και δεδομένου ότι ο λόγος αυτός δεν διαφοροποιείται ως προς το παραδεκτό του από τους άλλους λόγους αναιρέσεως, πρέπει να προσδιορίζεται με την αναίρεση σε τι συνίσταται η έλλειψη αυτή, ποιες είναι οι τυχόν ελλείψεις ή ασάφειες στην αιτιολογία της αποφάσεως ή οι αντιφατικές αιτιολογίες αυτής ή ποια αποδεικτικά μέσα δεν λήφθηκαν υπόψη ή δεν εκτιμήθηκαν από το Δικαστήριο της ουσίας (ΟλΑΠ 2/2002). Περαιτέρω, κατά το άρθρο 6 § 1 εδ. α' της ΕΣΔΑ, που κυρώθηκε με το ν.δ. 53/1974 και έχει, σύμφωνα με το άρθρο 28 § 1 του Συντάγματος, υπερνομοθετική ισχύ, "παν πρόσωπον έχει δικαίωμα όπως η υπόθεσίς του δικασθεί δικαίως δημοσία και εντός λογικής προθεσμίας υπό ανεξαρτήτου και αμερολήπτου δικαστηρίου, νομίμως λειτουργούντος, το οποίον θα αποφασίσει είτε επί των αμφισβητήσεων επί των δικαιωμάτων και υποχρεώσεών του αστικής φύσεως, είτε επί του βασίμου πάσης εναντίον του κατηγορίας". Η διάταξη αυτή εγγυάται "το δικαίωμα στο δικαστήριο", έκφανση του οποίου αποτελεί το δικαίωμα προσβάσεως στο δικαστήριο. Το δικαίωμα τούτο δεν είναι απόλυτο, αλλά μπορεί να υπόκειται σε νομοθετικούς περιορισμούς, ιδίως όσον αφορά τις προϋποθέσεις του παραδεκτού ενός ενδίκου μέσου, αρκεί οι περιορισμοί αυτοί να μην περιορίζουν ουσιωδώς το δικαίωμα προσφυγής στο δικαστήριο, ώστε να προσβάλλεται η ιδία η ουσία του δικαιώματος αυτού. Αντιθέτως, οι περιορισμοί αυτοί είναι σύμφωνοι προς την ανωτέρω διάταξη του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ, εφόσον δικαιολογούνται από την εύλογη σχέση αναλογικότητας, που πρέπει να υπάρχει μεταξύ των χρησιμοποιουμένων μέσων και των επιδιωκομένων σκοπών. Εντεύθεν παρέπεται ότι το Κράτος, όταν θεσπίζει το ένδικο μέσο της αναιρέσεως, έχει την υποχρέωση να διαμορφώνει τις σχετικές διαδικασίες, που αφορούν τους τύπους και τις προθεσμίες του ενδίκου τούτου μέσου, κατά τρόπο σύμφωνο προς τις απορρέουσες από το εν λόγω άρθρο 6 εγγυήσεις. Έτσι, αν το εθνικό δίκαιο προβλέπει ότι ο υπάλληλος ενώπιον του οποίου ασκείται η αίτηση αναιρέσεως πρέπει να αναφέρει το ονοματεπώνυμό του στη συντασσόμενη έκθεση και να την υπογράφει, η ευθύνη και οι κυρώσεις για τη μη τήρηση του τύπου τούτου αφορούν τον υπάλληλο και όχι τον αναιρεσείοντα, ο οποίος άλλως υφίσταται δυσανάλογο περιορισμό του δικαιώματός του να προσφύγει στο αναιρετικό δικαστήριο (βλ. την από 27.5.2004 απόφαση του ΕΔΔΑ, επί της υποθέσεως Μπουλουγούρα κατά Ελλάδας). Κατ' ακολουθίαν, εφόσον η ΕΣΔΑ κατισχύει των εθνικών διατάξεων βάσει της ως άνω συνταγματικής επιταγής, πρέπει οι προαναφερθείσες διατάξεις του ΚΠοινΔ να ερμηνευθούν σύμφωνα με τη Σύμβαση και έτσι να γίνει δεκτό ότι, εάν το συνημμένο στην έκθεση αναιρέσεως υπόμνημα, που περιέχει τους λόγους αναιρέσεως κατά της προσβαλλομένης αποφάσεως, φέρει μεν την υπογραφή του αναιρεσείοντος, αλλ' εκ παραδρομής του οικείου γραμματέα δεν αναφέρει το ονοματεπώνυμο και δεν φέρει την υπογραφή αυτού, ο αναιρεσείων δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί υπεύθυνος για την παράλειψη του τελευταίου. Διαφορετικά, υποβάλλεται σε ένα δυσανάλογο εμπόδιο στο δικαίωμα της προσβάσεως στον ʼρειο Πάγο και υπάρχει παραβίαση του άρθρου 6§1 της ΕΣΔΑ. Όμως, απαραίτητη προϋπόθεση για να θεωρηθεί παραδεκτή η αίτηση αναιρέσεως, οι λόγοι της οποίας περιέχονται στο συνημμένο σ` αυτήν υπόμνημα, το οποίο υπογράφεται από τον αναιρεσείοντα ή από τον αντιπρόσωπό του, όχι, όμως, και από το γραμματέα ή το διευθυντή της φυλακής ενώπιον του οποίου συντάχθηκε η οικεία έκθεση, ώστε να μην προσβάλλεται το δικαίωμα προσβάσεως του κατηγορουμένου στο δικαστήριο, το οποίο προστατεύεται από την ως άνω διάταξη της ΕΣΔΑ, είναι να γίνεται στην έκθεση αναιρέσεως ειδική αναφορά στο υπόμνημα αυτό, οπότε τούτο, με μόνη την υπογραφή του αναιρεσείοντος, θεωρείται ότι αποτελεί ενιαίο σώμα με την έκθεση αναιρέσεως. Τέλος, κατά τη διάταξη του άρθρου 476§1 του ΚΠοινΔ, όταν, μεταξύ άλλων περιπτώσεων, το ένδικο μέσο ασκήθηκε χωρίς να τηρηθούν οι διατυπώσεις που ορίζονται από το νόμο για την άσκησή του, ύστερα από πρόταση του εισαγγελέα και αφού ακούσει τους διαδίκους που εμφανιστούν, κηρύσσει απαράδεκτο το ένδικο μέσο και διατάσσει την εκτέλεση της αποφάσεως ή του βουλεύματος που έχει προσβληθεί και την καταδίκη στα έξοδα εκείνου που άσκησε το ένδικο μέσο. Στην προκειμένη περίπτωση, με την κρινόμενη με αριθ. εκθ. 22/20-9-2013 αίτηση αναιρέσεως πλήττεται η 1509 - 1510/2013 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, με την οποία κηρύχθηκε ο αναιρεσείων κατηγορούμενος ένοχος φοροδιαφυγής (υποβολής ανακριβούς δηλώσεως στη φορολογία εισοδήματος) κατ' εξακολούθηση και του επιβλήθηκε ποινή καθείρξεως δέκα (10) ετών. Η αίτηση ασκήθηκε με δήλωση του αναιρεσείοντος κατηγορουμένου στο Διευθυντή του Γενικού Καταστήματος Κρατήσεως Θεσσαλονίκης, όπου αυτός κρατείται, αναφέρονται δε σ' αυτή, σε σχέση με τους λόγους αναιρέσεως, επακριβώς τα εξής: "ασκεί αναίρεση κατά της με αριθμό 1509 - 1510/15/5/2013 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης με την οποία καταδικάστηκε για φοροδιαφυγή σε κάθειρξη 10 έτη και στα έξοδα και τέλη της δίκης, αιτούμενος την παραδοχή της εφέσεως (εννοεί "αναιρέσεως") και την εξαφάνιση της εκκαλούμενης (εννοεί "αναιρεσιβαλλόμενης") απόφασης, καθ` όσον το ως άνω δικαστήριο εσφαλμένα εκτίμησε τα εκ της διαδικασίας προκύψαντα πραγματικά περιστατικά και εφάρμοσε τον νόμο και κήρυξε αυτός ένοχο εγκλήματος το οποίο δεν διέπραξε και επέβαλε σ` αυτόν μεγάλη ποινή". Με αυτό όμως το περιεχόμενο η ένδικη αίτηση αναιρέσεως είναι, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη, απαράδεκτη, αφού οι ως άνω λόγοι είναι εντελώς αόριστοι, ασαφείς και ανεπίδεκτοι δικαστικής εκτιμήσεως, αφού δεν προσδιορίζονται οι αποδιδόμενες στην προσβαλλόμενη απόφαση πλημμέλειες, και δεν μπορούν αυτοί να συμπληρωθούν με στοιχεία που βρίσκονται σε άλλο έγγραφο, έξω από την ένδικη δήλωση αναιρέσεως. Ενόψει αυτών, οι λόγοι που αναφέρονται στο από 20.9.2013 υπόμνημα (τιτλοφορούμενο ως "έκθεση αναιρέσεως") του αναιρεσείοντος, δεν λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο τούτο και η απλή συρραφή του εν λόγω υπομνήματος στην ένδικη έκθεση αναιρέσεως δεν ενσωματώνει τους περιεχόμενους σ' αυτό (υπόμνημα) λόγους στην έκθεση αναιρέσεως, αφού το εν λόγω έγγραφο υπόμνημα υπογράφεται μόνο από τον αναιρεσείοντα, όχι δε και από τον Διευθυντή του Γ. Κ. Κ. Θεσσαλονίκης, που συνέταξε την έκθεση, ενώ στην τελευταία δεν γίνεται καμιά αναφορά στο υπόμνημα αυτό. Κατ' ακολουθίαν, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση ως απαράδεκτη και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων, ο οποίος εκπροσωπήθηκε στην παρούσα δίκη από το δικηγόρο που ορίσθηκε με την υπ` αριθ. 17/27.11.2013 πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου, στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠοινΔ), καθώς και στη δικαστική δαπάνη του παραστάντος ως πολιτικώς ενάγοντος Ελληνικού Δημοσίου (άρθρα 176 και 183 ΚΠολΔ), περιοριζόμενη, όπως στο διατακτικό, σύμφωνα με το άρθρο 22 παρ. 1 του ν. 3693/1957, όπως ισχύει.     ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Απορρίπτει την υπ` αριθ. εκθ. 22/20 Σεπτεμβρίου 2013 αίτηση του Α. Τ. του Σ., για αναίρεση της 1509-1510/2013 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Και     Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα από διακόσια πενήντα (250) ευρώ, καθώς και στη δικαστική δαπάνη του παραστάντος πολιτικώς ενάγοντος Ελληνικού Δημοσίου, την οποία προσδιορίζει σε διακόσια ενενήντα (290) ευρώ.     Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 8 Ιανουαρίου 2014.     Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 15 Ιανουαρίου 2014.. .     Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

 ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΕΔΩ , ΟΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΡΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ, ΠΟΥ ΕΞΈΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΆΝΩ ΑΠΟΦΑΣΗ , ΟΙ ΑΡΕΙΟΠΑΓΙΤΕΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΛΟΥΖΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΕΩΡΓΑΣ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΖΙΟΥΒΑΣ, ΣΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ,  ΜΕ ΤΗΝ ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟ 293/2017 ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΕΚΡΙΝΑΝ ΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ!!!