ΑΡΙΘΜΟΣ 43/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Χαράλαμπο Δημάδη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βιολέττα Κυτέα, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο, Αικατερίνη Βασιλακοπούλου-Κατσαβριά και Δήμητρα Λεοντάρη-Μπουρνάκα - Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες. Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 21 Σεπτεμβρίου 2012, με την παρουσία του Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Γεωργίου Παντελή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Γεράσιμου Βάλσαμου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Α. Β. του Π., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του Παναγιώτα Αλευρωντά, περί αναιρέσεως των υπ' αριθμ.: α) 2544/2011 και β) 1-2-3-4/2012 αποφάσεων του Τριμελούς Εφετείου Πατρών. Με πολιτικώς ενάγον το Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία "'Ιδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων - Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών" (Ι.Κ.Α. - Ε.Τ.Α.Μ.), που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα και το οποίο εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο, από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Σταύρο Χούρσογλου.
Το Τριμελές Εφετείο Πατρών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 15 Φεβρουαρίου 2012 αίτησή του και στους από 31 Αυγούστου 2012 πρόσθετους λόγους αυτής, που περιλαμβάνονται στο σχετικό δικόγραφο και τα οποία καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 300/12.
Αφού άκουσε
Τους πληρεξούσιους δικηγόρους των διαδίκων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη...
αίτηση αναίρεσης και οι πρόσθετοι λόγοι αυτής.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η από 15-2-2012, με δήλωση προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, αίτηση αναιρέσεως του κατηγορουμένου Α. Β. κατά της υπ' αριθμ. 2544/2011 και 1-2-3-4/2012 καταδικαστικής αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Πατρών έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα και πρέπει να ερευνηθεί ως προς το βάσιμο των λόγων της ως και οι παραδεκτά και νομότυπα ασκηθέντες πρόσθετοι λόγοι αναιρέσεως αλλά μόνον ως προς την πράξη της ψευδούς βεβαιώσεως καθόσον για την πράξη της άμεσης συνέργειας σε απάτη, για την οποία ο αναιρεσείων έχει ωσαύτως καταδικαστεί και του έχει επιβληθεί ποινή φυλακίσεως πέντε (5) μηνών, δεν εισάγεται για συζήτηση, προκειμένου να τεθεί στο αρχείο με πράξη του αρμόδιου Εισαγγελέα κατ' άρθρο 2 του ν. 4043/2012.
Κατά το άρθρο 242 παρ.1 του ΠΚ, υπάλληλος στα καθήκοντα του οποίου ανάγεται η έκδοση ή σύνταξη δημοσίων εγγράφων, αν σε τέτοια έγγραφα βεβαιώνει με πρόθεση ψευδώς περιστατικό που μπορεί να έχει έννομες συνέπειες τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της ψευδούς βεβαιώσεως (διανοητικής πλαστογραφίας), το οποίο είναι γνήσιο ιδιαίτερο έγκλημα, απαιτείται αντικειμενικώς: α) ο δράστης (αυτουργός) να είναι υπάλληλος κατά την έννοια των άρθρων 13 εδ. α' και 263Α'ΠΚ, αρμόδιος καθ' ύλην και κατά τόπον για τη σύνταξη ή την έκδοση του εγγράφου και να ενεργεί μέσα στα πλαίσια της υπηρεσίας που του έχει ανατεθεί, β) έγγραφο κατά την έννοια του άρθρου 13 εδ. γ' ΠΚ και δη δημόσιο κατά το άρθρο 438 ΚΠολΔ, κατά την έννοια του οποίου πρέπει να προορίζεται για εξωτερική κυκλοφορία προς πλήρη απόδειξη έναντι πάντων κάθε γεγονότος που βεβαιώνεται σ' αυτό και β) βεβαίωση στο έγγραφο αυτό ψευδών περιστατικών, τα οποία μπορούν να έχουν έννομες συνέπειες, πράγμα το οποίο συμβαίνει, όταν το έγγραφο έχει τη νομική δυνατότητα να αποδεικνύει τη γένεση, ύπαρξη, διατήρηση, αλλοίωση ή απώλεια ενός δικαιώματος ή έννομης σχέσης ή κατάστασης, δημόσιας ή ιδιωτικής φύσεως, ανεξαρτήτως αν οι ίδιες έννομες συνέπειες θα μπορούσαν να επέλθουν με τη βεβαίωση στο έγγραφο της πραγματικής καταστάσεως, υποκειμενικώς δε δόλος, ο οποίος συνίσταται στη γνώση του δράστη, έστω και με την έννοια του ενδεχόμενου δόλου (της αμφιβολίας), ότι ενεργεί υπό την ιδιότητα του υπαλλήλου εντός της καθ' ύλην και κατά τόπον αρμοδιότητάς του και ότι τα βεβαιούμενα γεγονότα είναι ψευδή και στη θέληση ή αποδοχή αυτού, να βεβαιώσει τα ψευδή περιστατικά, που μπορούν να έχουν έννομες συνέπειες.
Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη, κατά τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 ΚΠοινΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ' του ίδιου Κώδικα λόγο αναιρέσεως, όταν αναφέρονται σε αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του Δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό που αποτελούν ενιαίο σύνολο και σε σχέση με τα αποδεικτικά μέσα πρέπει να προκύπτει με βεβαιότητα ότι έχουν ληφθεί όλα στο σύνολό τους και όχι ορισμένα μόνο από αυτά. Για τη βεβαιότητα δε αυτή αρκεί να μνημονεύονται όλα, έστω κατά το είδος τους (μάρτυρες, έγγραφα, κλπ), χωρίς ανάγκη ειδικότερης αναφοράς τους και μνείας του τι προέκυψε χωριστά από καθένα από αυτά, ενώ το γεγονός ότι εξαίρονται ορισμένα αποδεικτικά μέσα δεν υποδηλώνει ότι δεν λήφθηκαν υπόψη τα άλλα. Δεν αποτελούν όμως λόγους αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση εγγράφων, η εσφαλμένη αξιολόγηση των καταθέσεων των μαρτύρων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολογήσεως κάθε αποδεικτικού στοιχείου χωριστά και η παράλειψη της μεταξύ τους αξιολογικής συσχετίσεως των αποδεικτικών στοιχείων, καθόσον στις περιπτώσεις αυτές πλήττεται η αναιρετικώς ανέλεγκτη κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας.
Στην προκειμένη περίπτωση, με την προσβαλλόμενη υπ' αριθμ. 2544/2011 και 1-2-3-4/2012 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πατρών, που δίκασε κατ' έφεση, ο αναιρεσείων κηρύχθηκε ένοχος, εκτός από την πράξη της άμεσης συνέργειας στην απάτη, για την οποία δεν ερευνάται, για την πράξη της ψευδούς βεβαίωσης και του επιβλήθηκε για την πράξη αυτή ποινή φυλακίσεως ενός (1) έτους και συνολική ποινή φυλακίσεως (14) μηνών. Ειδικότερα κηρύχθηκε ένοχος διότι: "Την 1-3-2004 ενώ ήταν υπάλληλος που στα καθήκοντά του αναγόταν η σύνταξη ορισμένων δημοσίων εγγράφων, σε τέτοιο έγγραφο βεβαίωσε, με πρόθεση ψευδώς περιστατικά που μπορούσαν να έχουν έννομες συνέπειες. Ειδικότερα ενώ υπηρετούσε ως υπάλληλος, ήτοι ιατρός του Ι.Κ.Α. Πατρών με την ειδικότητα του ορθοπεδικού και ήταν αρμόδιος για την εξέταση ασθενών ασφαλισμένων του εν λόγω Ασφαλιστικού Οργανισμού και βεβαίωση των τυχόν διαπιστουμένων από αυτόν παθήσεων επί του ασφαλιστικού τους βιβλιαρίου και των ειδικών διπλοτύπων εντύπων, αυτός με πρόθεση βεβαίωσε ψευδώς στην από 1.3.2004 και με αριθμό ... ιατρική γνωμάτευσή του ότι την παραπάνω ημεροχρονολογία (1.3.2004) εξέταση στα ιατρεία υποκαταστήματος Ι.Κ.Α. Πατρών τον εκ των συγκατηγορουμένων του Α. Μ. ασφαλισμένο του ως άνω Οργανισμού και βρήκε αυτόν πάσχοντα από "πάρεση κάτω άκρων - αστάθεια βάδισης - κατάκλιση" ως εκ τούτου δε είχε ανάγκη χορήγησης αναπηρικού αμαξιδίου ειδικού τύπου, ενός αεροστρώματος κατακλίσεως και ενός μαξιλαριού σιλικόνης με κυψέλες αέρος, ενώ η αλήθεια ήταν ότι ουδέποτε εξέτασε τον αναφερόμενο ούτε αυτός είχε τέτοια πάθηση για να του είναι αναγκαία τα εν λόγω βοηθήματα, τούτο δε έπραξε με σκοπό να προσπορίσει στον αναφερόμενο (ασφαλισμένο) και στον προμηθευτή των ειδών, συγκατηγορούμενό του Α. Π., αθέμιτο όφελος διά βλάβης της περιουσίας του ιδρύματος, ανερχομένης στο χρηματικό ποσό των 1843,60Ε (890,00 + 150,00 + 597,00) που αντιστοιχεί στην αξία των υπ' αυτού αναγραφέντων ως απαραιτήτων βοηθητικών ιατρικών ειδών, ποσό που κατέβαλαν οι αρμόδιοι υπάλληλοι του ιδρύματος για την προμήθεια υποτίθεται αυτών, ενώ στην πραγματικότητα αυτά δεν χορηγήθηκαν από τον προμηθευτή και παρέμειναν ως εμπόρευμα στο κατάστημά του, το δε ποσό της αξίας τους καρπώθηκαν παράνομα οι προαναφερόμενοι συγκατηγορούμενοί του". Στην αιτιολογία της αποφάσεως αυτής δέχθηκε το Εφετείο, κατά την ανέλεγκτη αναιρετικώς περί τα πράγματα κρίση του, την οποία, στήριξε στα μνημονευόμενα κατά κατηγορία αποδεικτικά μέσα τα ακόλουθα: "Από τις ένορκες καταθέσεις όλων των μαρτύρων κατηγορίας και υπεράσπισης που εξετάστηκαν στο Δικαστήριο τούτο, την ανάγνωση όλων των εγγράφων που αναφέρονται στα πρακτικά, την απολογία του κατηγορουμένου και την όλη αποδεικτική διαδικασία αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Στην προκειμένη περίπτωση, από τις καταθέσεις των μαρτύρων της κατηγορίας και υπεράσπισης που εξετάστηκαν ενόρκως στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου, την ανάγνωση των πρακτικών της πρωτοβάθμιας δίκης, καθώς και των εγγράφων που αναφέρονται στα πρακτικά ως αναγνωσθέντα, τις απολογίες των κατηγορουμένων και την όλη εν γένει αποδεικτική διαδικασία αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο κατηγορούμενος Α. Β., όντας υπάλληλος στον οποίο είχε νόμιμα ανατεθεί η άσκηση δημόσιας υπηρεσίας και στα καθήκοντα του οποίου αναγόταν η έκδοση ορισμένων δημοσίων εγγράφων, με πρόθεση βεβαίωσε σε τέτοια έγγραφα ψευδώς περιστατικά που μπορούσαν να έχουν έννομες συνέπειες. Συγκεκριμένα, όντας ιατρός ορθοπεδικός στην ειδικότητα και από το έτος 1992 μόνιμος υπάλληλος (ιατρός) Υποκαταστήματος ΙΚΑ Πατρών και υπηρετών από το έτος 1995 στην Τοπική Μονάδα Υγείας στο υποκατάστημα του ΙΚΑ Αγίου Αλεξίου Πατρών και αρμόδιος για την εξέταση ασθενών ασφαλισμένων στον άνω ασφαλιστικό οργανισμό, καθώς και για την βεβαίωση των τυχόν διαπιστουμένων απ'αυτόν παθήσεων επί του ασφαλιστικού τους βιβλιαρίου και των ειδικών διπλοτύπων εντύπων, με την ιδιότητα του θεράποντος ιατρού βεβαίωσε σε γνωμάτευσή του για ασθενή ψευδώς ότι τον εξέτασε και ότι αυτός χρειαζόταν ορθοπεδικά είδη πρόσθετης περίθαλψης, το κόστος των οποίων επιβαρύνθηκε το ΙΚΑ στο οποίο αυτός ήταν ασφαλισμένος. Ειδικότερα, ο άνω κατηγορούμενος, εξέδωσε στις 1-3-2004 την .../1-3-2004 γνωμάτευσή του για τον ασθενή Α. Μ., στην οποία θέτοντας την σφραγίδα και υπογραφή του, βεβαίωσε ότι τον εξέτασε στις 1-3-2004 και ότι αυτός "έχει ανάγκη αμαξίδιο ειδικού τύπου, αερόστρωμα κατακλίσεων καινούργιο και κατάλληλο προς χρήση, μαξιλάρι σιλικόνης με κυψέλες αέρος" ως πάσχων από πάρεση κάτω άκρων - αστάθεια βάδισης - κατακλίσεις, (γεγονός που μπορούσε να έχει έννομες συνέπειες ως προς την χορήγηση ή μη στον ασθενή των ως άνω τριών πρόσθετων ιατρικών ειδών). Η ως άνω γνωμάτευση, όπως και κάθε όμοιά της, φέρει τον λογότυπο του ΙΚΑ, είναι αριθμημένη, εκδίδεται εις διπλούν και φέρει σταθερά τυπωμένα και κενά στοιχεία που συμπληρώνονται από τον εκάστοτε γνωματεύοντα ιατρό με τα στοιχεία του εξεταζομένου ασθενούς, την πάθησή του και την τυχόν ανάγκη του για χορήγηση ιατρικών ειδών ή θεραπείας κλπ., δεν αναγράφει ο,τιδήποτε σχετικό με εξέταση του ανωτέρω (και του εκάστοτε) ασθενούς, το δε κυρίως κείμενό της που αρχίζει μετά την λέξη "ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ", έχει ως ακολούθως: " Γνωματεύουμε ότι ο ανωτέρω έχει ανάγκη ...". Ωστόσο η έκδοση μιας τέτοιας (και της ελεγχόμενης) γνωμάτευσης (διάγνωσης) προϋποθέτει την εξέταση του ασθενούς από τον θεράποντα ιατρό, η οποία (εξέταση) είναι αναγκαία συνθήκη (εκ των ων ουκ άνευ) για την έκδοσή της και αφ' ης στιγμής εκδίδεται μια τέτοια γνωμάτευση από τον αρμόδιο ιατρό, βεβαιώνει με την ύπαρξή της, ότι προηγήθηκε, πρωτίστως, εξέταση του ασθενούς. Η άνω .../1-3-2004 βεβαίωση (γνωμάτευση) που εξέδωσε ο κατηγορούμενος είναι ψευδής και τούτο διότι, όπως αναλυτικά θα εκτεθεί παρακάτω, η αλήθεια που γνώριζε πολύ καλά αυτός ήταν ότι α) ουδέποτε τον επισκέφθηκε ο ανωτέρω ασθενής και ουδέποτε προέβη σε ιατρική εξέτασή του, ώστε να διαπιστώσει ότι έπασχε από την άνω αναγραφομένη πάθηση και β) ο ανωτέρω Α. Μ. δεν έπασχε από τις αναγραφόμενες στην ανωτέρω γνωμάτευση παθήσεις ώστε να του είναι απαραίτητα τα ανωτέρω ιατρικά είδη, αλλά αφού έλαβε στα χέρια του από τρίτο πρόσωπο το βιβλιάριο ασθενείας του από το οποίο άντλησε τα παραπάνω στοιχεία του ασθενούς, εξέδωσε την ανωτέρω ψευδή γνωμάτευσή του. Ο κατηγορούμενος, απολογούμενος, παραδέχθηκε ότι δεν εξέτασε τον ασθενή Α. Μ. ώστε να έχει πραγματική εικόνα της κλινικής του κατάστασης και να κρίνει την αναγκαιότητα χορήγησης των προαναφερθέντων πρόσθετων ιατρικών ειδών, πλην όμως ισχυρίστηκε ότι εξέδωσε την ως άνω γνωμάτευση διότι, κατά την σύνταξή της πίστευε ότι όσα βεβαιώνει σ' αυτήν σχετικά με την πάθηση του Α. Μ. και την ανάγκη χορήγησης των παραπάνω ιατρικών ειδών ήσαν αληθινά, καθόσον πείστηκε στις διαβεβαιώσεις του θεράποντος ιατρού του Φ. Τ., ιατρού νευροχειρουργού, επιμελητή Α' της Νευροχειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών, με τον οποίο επικοινώνησε τηλεφωνικά όταν προσήλθε στα ιατρεία του ΙΚΑ η σύζυγος του Α. Μ. και του ζήτησε να γνωματεύσει για την ανάγκη χορήγησης από το ΙΚΑ των άνω ορθοπεδικών ειδών στο σύζυγό της, ο οποίος τα είχε ανάγκη, καθόσον, όπως του ανέφερε, είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο. Περαιτέρω ισχυρίζεται ότι η άνω σύζυγος του ασθενούς του εγχείρισε ένα "χαρτί" από τον κ. Τ., γνωστό νευροχειρουργό που δεν μπορούσε να τον αμφισβητήσει (ως ιατρό), με τον οποίο μάλιστα επικοινώνησε τηλεφωνικά και αφού βεβαιώθηκε ότι η ιατρική γνωμάτευση ήταν δική του και ότι αυτός (Φ. Τ.) τον είχε εξετάσει στο σπίτι του και έτι περαιτέρω ότι αυτός (ο ασθενής) δεν θέλει να πάρει φάρμακα διότι, ο ίδιος πουλάει βότανα σε ένα μαγαζί και έχει για κάθε πάθηση το ανάλογο βότανο, τότε συνέταξε την άνω γνωμάτευσή του στην οποία μάλιστα επισύναψε το χαρτί του κ. Τ., αφού προηγουμένως ανέγραψε στο πίσω μέρος του βιβλιαρίου του ασθενούς τα συγκεκριμένα ιατρικά είδη. Προς απόδειξη του ισχυρισμού του αυτού ο κατηγορούμενος προσκόμισε το από 27-11-2006 (μεταγενέστερο πλέον των 2 ετών) ιατρικό σημείωμα του ιατρού Φ. Τ., όπου αναφέρεται ότι ο Α. Μ., ετών 84 έχει ιστορικό Α. Ε. Ε. (ισχαιμικού τύπου) μετά από αναφερόμενη πτώση που είχε στην Αθήνα, ότι τον εξέτασε στην οικία του τον Φεβρουάριο και Μάρτιο 2004 και από τη νευρολογική εξέταση διαπίστωσε αστάθεια και δυσχέρεια στη βάδιση, απότοκο του ισχαιμικού ΑΕΕ, ότι αυτός παρέμεινε κλινήρης πάνω από ένα μήνα και του συνέστησε φυσικοθεραπευτική αγωγή, καθώς και να έχει άτομο για την εξυπηρέτηση των αναγκών του. Επίσης προσκόμισε την από 7-10-2010 βεβαίωση του Φ. Τ., με βεβαιωμένο το γνήσιο της υπογραφής του, με την οποία ο Φ. Τ. επιβεβαιώνει το περιεχόμενο της άνω από 27-11-2006 βεβαίωσής του (όπως την χαρακτηρίζει), καθώς και ότι το περιεχόμενό της είναι το ίδιο όπως ακριβώς και στην χορηγηθείσα από αυτόν με ημερομηνία 1-3-2004 βεβαίωση προς τον κ. Μ.. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι ο κατηγορούμενος, απολογούμενος ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου αναφέρει ότι η κυρία που πήγε στο ιατρείο του στο ΙΚΑ (εννοεί την σύζυγο του Α. Μ.) του είπε "γράψε μου αυτά τα πράγματα και μου έδειξε "ένα χαρτί" από Νοσοκομείο Αθηνών και ήταν ένα καρότσι, ένα μαξιλάρι και ένα αερόστρωμα" και ουδεμία αναφορά κάμνει περί "χαρτιού" προερχόμενου από τον Φ. Τ. νοσοκομειακού γιατρού του Γ.Π.Ν. Πατρών, την ύπαρξη του οποίου (Φ.Τ.) και τηλεφωνήματος προς αυτόν για πρώτη φορά ενθυμήθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, όπως άλλωστε και ο Φ. Τ. για πρώτη φορά, στις 7-10-2010, που εξέδωσε "βεβαίωση" για να βεβαιώσει ότι στις 1-3-2004 είχε εκδώσει ιατρικό σημείωμα για τον Α. Μ. ομοίου περιεχομένου με εκείνο της 26-11-2006, θυμήθηκε ότι στις 2004 είχε εκδώσει τέτοιο ιατρικό σημείωμα και μάλιστα του αυτού περιεχομένου με εκείνο της 26-11-2006. Περαιτέρω, προς ενίσχυση όλων των παραπάνω ισχυρισμών του κατηγορουμένου η μάρτυρας υπεράσπισής του, Ε. Σ., καταθέτει ότι στις 1-3-2004 πήγε εκτάκτως επίσκεψη στο γιατρό του ΙΚΑ Αγίου Αλεξίου και αφού της έκανε δύο ενέσεις επειδή είχε πάθει αλλοίωση σπονδύλων, την είχε δίπλα στο παραβάν απ' όπου παρακολούθησε όλα τα παραπάνω, δηλαδή περί μιας κυρίας που κλαίγοντας παρακαλούσε να της γράψει κάτι για τον άνδρα της και περί του τηλεφώνου με τον κ. Τ.. Όμως ουδέν απ' όλα τα ανωτέρω που ισχυρίζεται ο κατηγορούμενος είναι αληθές και είναι προφανές ότι επινοήθηκαν εκ των υστέρων προκειμένου να στηρίξουν τον ισχυρισμό του ότι δεν είχε δόλο κατά την σύνταξη της .../1-3-2004 γνωμάτευσής του. Κατ' αρχήν από ουδέν στοιχείο προέκυψε ότι ο Α. Μ. είχε υποστεί αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο (Α.Ε.Ε.) ισχαιμικού τύπου, καθόσον ουδέποτε νοσηλεύτηκε σε κάποιο νοσηλευτικό ίδρυμα (δημόσιο ή ιδιωτικό) ή έλαβε φαρμακευτική αγωγή σχετική με τέτοια πάθηση, ή υποβλήθηκε σε ανάλογες εξετάσεις, δεδομένου ότι ουδεμία αναγραφή σχετική με εισαγωγή του σε νοσοκομείο, ή φαρμακευτική αγωγή ή εξέταση αναγράφεται στο βιβλιάριο ασθενείας του, ουδέν σχετικό πιστοποιητικό περί νοσηλείας του ή εξετάσεών του προσκομίζεται, όπως είναι πλέον ή βέβαιον ότι θα συνέβαινε, εάν η παραπάνω ασθένειά του ήταν πραγματική. Αντί όλων των παραπάνω προσκομίζεται το ανωτέρω από 27-11-2006 ιατρικό σημείωμα του υπηρετούντος στο ΕΣΥ ιατρού Φ. Τ. περί επισκέψεως του τελευταίου στην οικία του ασθενούς και διαπιστώσεως των όσων αναγράφονται σ' αυτό περί της υγείας του, που μπορεί μεν να είναι γραμμένο σε έντυπο φέρον τον λογότυπο του Γενικού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών, ωστόσο σαφώς πρόκειται περί ιδιωτικού, χωρίς βέβαιη χρονολογία και αριθμό πρωτοκόλλου, εγγράφου. Όσον αφορά δε την φαρμακευτική αγωγή, η οποία σύμφωνα με το από 11-2-2010 έγγραφο της Διευθύντριας της Νευρολογικής Κλινικής του 1ου Νοσοκομείου ΙΚΑ, Μ. Μ., (για την περίπτωση ασθενούς με α.ε.ε. ), είναι ανάλογη της ισχαιμικής εγκεφαλικής βλάβης και της αιτίας που την προκάλεσε, χορηγούνται δε αντιπηκτικά ή αντιαιμοπεταλιακά συνήθως δια βίου, αυτή, για τον ως άνω ασθενή Α. Μ. που φέρεται να υπέστη Α.Ε.Ε. ισχαιμικού τύπου με απότοκες συνέπειες την πάρεση των κάτω άκρων, κατακλίσεις κλπ., περιορίζεται μόνο σε βότανα, ενώ η παραπάνω αυτήκοος (πίσω από το παραβάν) και εκτάκτως προσελθούσα στο ιατρείο του ΙΚΑ μάρτυρας, δεν είναι εγγεγραμμένη στον κατάλογο των ημερησίων ραντεβού της 1-3-2004, όπως είναι εγγεγραμμένοι όλοι οι ασθενείς, οι μεν έχοντες τακτικά ραντεβού με έντυπα τυπωμένα στοιχεία, οι δε εκτάκτως προσελθόντες (όπως και η, κατά τα λεγόμενά της, άνω μάρτυρας) χειρόγραφα, ούτε και μπόρεσε να εξηγήσει πειστικά στο Δικαστήριο, πώς εμφανίστηκε αυτοκλήτως (όπως ισχυρίζεται) ως μάρτυρας υπεράσπισης του κατηγορουμένου. Περαιτέρω και όσον αφορά τον ισχυρισμό του κατηγορουμένου περί υπάρξεως και δευτέρου βιβλιαρίου ασθενείας που κατείχε και εμφάνιζε κατά το δοκούν ο Α. Μ. και στο οποίο αυτός (κατηγορούμενος) ανέγραψε τα ανωτέρω τρία ιατρικά είδη ειδάλλως δεν θα τα ενέκριναν οι παροχές (υπηρεσία του ΙΚΑ), είναι αβάσιμος, καθόσον αποδεικνύεται ότι ο ανωτέρω ασφαλισμένος κατείχε ένα και μοναδικό βιβλιάριο, αυτό που προσκόμισε στο ΙΚΑ όταν του ζητήθηκε και αντίγραφα του οποίου προσκομίστηκαν στο Δικαστήριο και στο οποίο ουδέν σχετικό με την παραπάνω ασθένεια, ή φαρμακευτική αγωγή ή τα άνω τρία ιατρικά είδη αναγράφεται και τούτο διότι, όπως καταθέτει ο μάρτυρας Χ. Μ., ο ασφαλισμένος δεν μπορούσε να έχει άλλο πέραν του συγκεκριμένου (βιβλιαρίου ασθενείας) του οποίου οι σελίδες δεν είναι συμπληρωμένες, ώστε να ζητήσει αντικατάσταση του παλαιού βιβλιαρίου, το οποίο (παλαιό) ακυρώνεται και τότε το Μητρώο του χορηγεί καινούργιο βιβλιάριο. Με βάση την παραπάνω ψευδή ιατρική γνωμάτευση που εξέδωσε ο κατηγορούμενος και το 118/2-3-2004 δελτίο αποστολής-τιμολόγιο συνολικής αξίας 1.843,60 ευρώ (890+150+597+ΦΠΑ18%), που εξέδωσε ο Α. Π. (έμπορος ορθοπεδικών ειδών ο οποίος έχει ήδη αποβιώσει και έπαυσε οριστικά η ποινική δίωξη εναντίον με την 2146-2147/2008 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου) και ήταν εικονικό, όπως θα αναφερθεί παρακάτω, εκδόθηκε από τους αρμόδιους υπαλλήλους του ΙΚΑ οι οποίοι πείστηκαν με τα απατηλά αυτά μέσα, η από 2-3-2004 απόφαση με την οποία εγκρίθηκε το παραπάνω χρηματικό ποσό και αποδόθηκε από το ΙΚΑ στον Α. Μ., το οποίο ενσωμάτωσε στην περιουσία του χωρίς να δικαιούται, ζημιώνοντας έτσι αντιστοίχως την περιουσία του ασφαλιστικού οργανισμού (ΙΚΑ). Το παραπάνω 118/2-3-2004 δελτίο αποστολής-τιμολόγιο είναι εικονικό, καθόσον δεν παραδόθηκαν στον Α. Μ. τα ανωτέρω τρία ιατρικά είδη, δεδομένου ότι κατά τον πρώτο έλεγχο που διενεργήθηκε στην οικία του τελευταίου από τους υπαλλήλους του ΙΚΑ δεν ανευρέθησαν αυτά στην οικία του, ενώ κατά τον δεύτερο έλεγχο στις 31-1-2005 και ενώ είχε γίνει σαφές πλέον ότι διενεργείται έρευνα από το ΙΚΑ, βρέθηκε στην οικία του ένα αναπηρικό αμαξίδιο που ήταν αχρησιμοποίητο (με ζελατίνες στις ρόδες) και ένα αερόστρωμα που ο σειριακός αριθμός του (S/N) YW 103B LOT # 3C 103, ήταν διαφορετικός από εκείνον που αναγράφεται στο 118/2-3-2004 δελτίο αποστολής - τιμολόγιο και στην από 2-3-2004 απόφαση εγκρίσεως της δαπάνης του ΙΚΑ και ήταν S/N 001077, ενώ το μαξιλάρι σιλικόνης αξίας 529 ευρώ δεν είχε παραδοθεί στον ανωτέρω Α. Μ.. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο άνω προμηθευτής Α. Π. (έμπορος ορθοπεδικών ειδών) είχε ήδη λάβει από την 10-2-2004 εξουσιοδότηση από τον Α. Μ., προκειμένου αντ' αυτού να διενεργήσει όλα τα διαδικαστικά στο ΙΚΑ και να εισπράξει το αντίστοιχο ποσό για την αγορά ορθοπεδικού είδους, αναπηρικό αμαξίδιο ειδικού τύπου, μαξιλάρι σιλικόνης αμαξιδίου και αερόστρωμα κατακλίσεων, την οποία προσκόμισε στους αρμόδιους υπαλλήλους του ΙΚΑ, δηλαδή περί τις 19 ημέρες, πριν την άνω γνωμάτευση του κατηγορουμένου στις 1-3-2004, ο Α. Μ. μετά πλήρους βεβαιότητας ότι ο ιατρός από τον οποίο επρόκειτο να ζητήσει την χορήγηση των άνω πρόσθετων ιατρικών ειδών, θα του ικανοποιήσει το αίτημα χορήγησε την εν λόγω εξουσιοδότηση στον άνω προμηθευτή με το προαναφερθέν περιεχόμενο. Από όλα τα παραπάνω καθίσταται σαφές ότι ο κατηγορούμενος γνώριζε πολύ καλά α) ότι η ... γνωμάτευση που εξέδωσε στις 1-3-2004 και είχε ως έννομη συνέπεια αφ' ενός το δικαίωμα αγοράς των ως άνω πρόσθετων ειδών περίθαλψης συνολικής αξίας 1.843,60 ευρώ (890+150+597+ΦΠΑ 18%) από τον Α. Μ. και αφ' ετέρου την υποχρέωση καταβολής της δαπάνης για την αγορά τους από το ΙΚΑ, είναι ψευδής και β) ότι χορηγώντας την άνω ψευδή γνωμάτευσή του στον Α. Μ., ο οποίος έκανε χρήση της κατά τον τρόπο που αναφέρθηκε παραπάνω, παρείχε άμεση συνδρομή στον τελευταίο κατά την τέλεση της πράξης της απάτης που τέλεσε αυτός και για την οποία κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης ενός έτους με την 4460/2007 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πατρών. Επομένως, ο κατηγορούμενος πρέπει να κηρυχθεί ένοχος των ανωτέρω πράξεων της ψευδούς βεβαίωσης και της άμεσης συνέργειας σε απάτη για τις οποίες κατηγορείται". Με αυτά που δέχθηκε το Τριμελές Εφετείο Πατρών διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, γιατί αναφέρει με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά στα οποία στήριξε την κρίση του για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος της ψευδούς βεβαίωσης, για το οποίο καταδίκασε τον κατηγορούμενο, τις αποδείξεις που το θεμελιώνουν και τους νομικούς συλλογισμούς με τους οποίους έκανε την υπαγωγή των περιστατικών αυτών στις εφαρμοσθείσες ουσιαστικές ποινικές διατάξεις του άρθρου 242 παρ. 1 ΠΚ, τις οποίες ορθά εφάρμοσε και δεν παραβίασε. Ειδικότερα το δικάσαν δικαστήριο στην αρχή του σκεπτικού της απόφασης εκθέτει κατ' είδος (μάρτυρες, έγγραφα κλπ) τα αποδεικτικά μέσα, από τα οποία συνήγαγε τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν, χωρίς να απαιτείται να διευκρινίζει από πού ή από ποια αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε η κάθε παραδοχή, μεταξύ δε αυτών έλαβε υπόψη και "όλα τα αναγνωσθέντα έγγραφα" που αναφέρονται στα πρακτικά της δίκης. 'Ετσι, χωρίς αμφιβολία, το Δικαστήριο, για το σχηματισμό της κρίσης του, έλαβε υπόψη του και συνεκτίμησε και το από 27-11-2006 ιατρικό σημείωμα μετά της από 7-10-2010 βεβαίωσης του ιατρού Φ. Τ., τα οποία φέρονται ως αναγνωσθέντα έγγραφα. Εν συνεχεία με σαφήνεια και πληρότητα αναφέρει: α) την ιδιότητα της γνωματεύσεως που εξέδωσε ο κατηγορούμενος ως δημοσίου εγγράφου β) την ιδιότητα του κατηγορουμένου ως υπαλλήλου του ΙΚΑ και την αρμοδιότητά του να εκδίδει την ανωτέρω γνωμάτευση και γ) ότι το περιεχόμενο της γνωματεύσεως, ότι δηλαδή ο κατηγορούμενος γιατρός εξέτασε τον ασθενή και διαπίστωσε συγκεκριμένη ασθένεια για την αντιμετώπιση της οποίας ήταν αναγκαία η χορήγηση των συγκεκριμένων ειδών πρόσθετης περίθαλψης, ήταν ψευδές, γιατί ο ανωτέρω γιατρός κατά τις παραδοχές της απόφασης, δεν εξέτασε τον ασθενή, Α. Μ. ώστε να διαπιστώσει τη συγκεκριμένη ασθένεια και την ανάγκη χορήγησης των συγκεκριμένων ειδών. Για την πληρότητα της αιτιολογίας δεν ήταν αναγκαίο να αναφέρεται στο σκεπτικό, ότι ήταν δυνατή η έκδοση δεύτερου ασφαλιστικού βιβλιαρίου σε περίπτωση απώλειας κλοπής ή καταστροφής του πρώτου, καθόσον τούτο δεν είναι αναγκαίο στοιχείο που θα επηρέαζε την κρίση του Δικαστηρίου για την ενοχή ή μη του κατηγορουμένου. Επομένως, ο εκ του άρθρου 510 παρ.1 στοιχ. Δ'του ΚΠΔ κύριος λόγος της κρινόμενης αίτησης αναίρεσης και ο πρόσθετος λόγος αυτής, με τους οποίους, πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για έλλειψη της απαιτούμενης από το Σύνταγμα και τον ΚΠΔ ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Οι λοιπές αιτιάσεις του αναιρεσείοντος, με τις οποίες, υπό την επίκληση του λόγου ελλείψεως ειδικής αιτιολογίας πλήττεται η από το Δικαστήριο της ουσίας εκτίμηση των αποδείξεων, πρέπει να απορριφθούν ως απαράδεκτες, αφού ανάγονται στην αναιρετικά ανέλεγκτη κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας.
Επειδή, κατά το άρθρο 15 του ΚΠΔ όλα τα δικαστικά πρόσωπα του προηγούμενου άρθρου είναι εξαιρετέα αν συντρέχουν οι λόγοι αποκλεισμού του άρθρου αυτού ή αν προκάλεσαν ή προκαλούν υπόνοιες μεροληψίας, δηλαδή αν υπάρχουν γεγονότα που μπορούν να δικαιολογήσουν δυσπιστία για την αμεροληψία τους. Η τυχόν συνδρομή μόνο της τελευταίας περιπτώσεως δεν αποτελεί λόγο κακής συνθέσεως του δικαστηρίου, όπως αποτελεί η συμμετοχή σ' αυτό δικαστικών προσώπων που αποκλείονται κατά το άρθρο 14 του ΚΠΔ από την άσκηση των καθηκόντων τους, αλλά λόγο εξαιρέσεως του διεγείροντος υπόνοιες μεροληψίας δικαστικού προσώπου, ο οποίος πρέπει να προταθεί κατά τα άρθρα 16 επ. του ΚΠΔ στο στάδιο της κυρίας διαδικασίας, πριν αρχίσει η συζήτηση, μόνο δε αν γίνει δεκτός αυτός και παρά ταύτα συμμετάσχει ο εξαιρεθείς στην έκδοση της αποφάσεως, επέρχεται απόλυτη ακυρότητα, κατά τα άρθρα 171 παρ.1 περ. α' του ΚΠΔ, που ιδρύει λόγο αναιρέσεως κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Α' του ίδιου κώδικα. Ο κατά την παρ.3 του άρθρου 14 του ΚΠΔ αποκλεισμός του δικαστή στην εκδίκαση υπόθεσης κατ' έφεση προϋποθέτει ότι αυτός έχει συμπράξει στην έκδοση της εκκαλούμενης απόφασης. Ο Εισαγγελέας όμως, ο οποίος είναι μεν δικαστικός λειτουργός, με τη συμμετοχή του στη σύνθεση του δικαστηρίου, όπου αναφορικά με την εκδιδόμενη από αυτό απόφαση, περιορίζεται απλώς να αναπτύσσει την κατηγορία και να προτείνει την ενοχή ή την αθωότητα του κατηγορουμένου, δεν συμπράττει στην έκδοση της απόφασης, η οποία προϋποθέτει ψήφο του δικαστή. Επιπλέον η συμμετοχή του ίδιου δικαστικού λειτουργού κατά την εκδίκαση της έφεσης σε υπόθεση που ο ίδιος είχε ασκήσει εισαγγελικά καθήκοντα κατά την πρωτοβάθμια δίκη ή είχε ασκήσει έφεση κατά της απόφασης του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου δεν αντιβαίνει στη διάταξη του άρθρου 6 παρ.1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα δικαιώματα του ανθρώπου που καθιερώνει την αρχή της δίκαιης δίκης και απαιτεί την εκδίκαση της υπόθεσης από αμερόληπτο δικαστή, αφού, όπως προαναφέρθηκε, αυτός δεν συμπράττει με την ψήφο του στην έκδοση της απόφασης. Με το δεύτερο λόγο του κυρίου δικογράφου της αιτήσεως αναιρέσεως προβάλλεται η πλημμέλεια της απόλυτης ακυρότητας για κακή σύνθεση του Δικαστηρίου, που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, εκ του λόγου ότι υφίστανται στο πρόσωπο του μετέχοντος στη σύνθεση του Δικαστηρίου Εισαγγελικού λειτουργού, λόγοι εξαίρεσης ήτοι γεγονότα δικαιολογούντα εμφανώς δυσπιστία ως προς την αμεροληψία του, αφού ο ανωτέρω, κατά το χρόνο που υπηρετούσε με βαθμό Εισαγγελέα στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Πατρών, άσκησε την υπ' αριθμ. 834/27-12-2007 έφεσή του κατά της αποφάσεως του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου με την οποία είχε αθωωθεί ο κατηγορούμενος, εκφράζοντας κατ' αυτόν τον τρόπο τη γνώμη του υπέρ της ενοχής του αναιρεσείοντος. Ο λόγος αυτός της αιτήσεως αναιρέσεως είναι απαράδεκτος και πρέπει να απορριφθεί, διότι η συνδρομή λόγου εξαίρεσης δεν αποτελεί λόγο κακής συνθέσεως του Δικαστηρίου. Εξάλλου, μόνη η από τον Εισαγγελέα άσκηση εφέσεως κατ' αποφάσεως του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου δεν αποτελεί κατά τη διάταξη του άρθρου 14 παρ.3 ΚΠοινΔ λόγο αποκλεισμού του ίδιου ως άνω Εισαγγελέα από τη συμμετοχή του στη σύνθεση του Δικαστηρίου που θα δικάσει κατ' έφεση την ίδια υπόθεση, ούτε προσκρούει η τοιαύτη συμμετοχή του στο άρθρο 6 παρ.1 του ΕΣΔΑ, αφού αυτός δεν συμπράττει, κατά τα προαναφερόμενα, στην έκδοση της απόφασης. Περαιτέρω, από τα πρακτικά της προσβαλλόμενης απόφασης, τα οποία παραδεκτώς επισκοπούνται για τις ανάγκες του αναιρετικού ελέγχου, προκύπτει ότι ο αναιρεσείων με αίτησή του ενώπιον του ακροατηρίου του Δικαστηρίου που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, ζήτησε την εξαίρεση του μετέχοντος στη σύνθεση του δικάσαντος Δικαστηρίου Εισαγγελέα για το λόγο ότι η συμμετοχή του στο ανωτέρω δικαστήριο δημιουργεί υπόνοιες μεροληψίας, επειδή με την άσκηση εφέσεως κατά της απαλλακτικής για τον κατηγορούμενο απόφασης του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, είχε εκφράσει τη γνώμη του για την ενοχή του κατηγορουμένου. Με την προσβαλλόμενη απόφαση η ανωτέρω αίτηση εξαίρεσης απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, μετά δε την απόρριψή της νόμιμα συμμετείχε ο Εισαγγελέας στη σύνθεση του δικάσαντος δικαστηρίου και δεν επήλθε απόλυτη ακυρότητα από τη συμμετοχή του σ' αυτό.
Με τον πρώτο πρόσθετο λόγο του δικογράφου των προσθέτων λόγων προβάλλεται η πλημμέλεια της απόλυτης ακυρότητας της διαδικασίας λόγω παραβίασης των διατάξεων που αφορούν την εμφάνιση, εκπροσώπηση και υπεράσπιση του κατηγορουμένου στο ακροατήριο, διότι εσφαλμένα αναγράφηκε στα πρακτικά της προσβαλλόμενης απόφασης, ότι ο εμφανισθείς ως άγγελος για να υποβάλει αίτημα αναβολής Β. Π., δικηγόρος Πατρών, ήταν συνήγορος του αναιρεσείοντος, αφού αυτός δεν είχε έγγραφη δήλωση ειδικής πληρεξουσιότητας και εντολή να εκπροσωπήσει τον κατηγορούμενο και επομένως εσφαλμένα το δικαστήριο έκανε δεκτή την παραίτησή του. Ο λόγος αυτός, έτσι όπως διατυπώνεται, είναι αόριστος, διότι δεν εκτίθεται σ' αυτόν κατά τρόπο σαφή και ορισμένο σε τι συνίσταται η παραβίαση των υπερασπιστικών δικαιωμάτων του αναιρεσείοντος ήτοι ποιο τέτοιο δικαίωμά του παραβιάσθηκε, τοσούτω μάλλον καθόσον, κατά την εν συνεχεία εκδίκαση της υπόθεσης, όπως προκύπτει από τα πρακτικά, ο αναιρεσείων παρέστη μετά του πληρεξουσίου του δικηγόρου και υπερασπίστηκε πλήρως τον εαυτό του. Επομένως και ο λόγος αυτός εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Α' ΚΠΔ είναι απορριπτέος.
Η ειδική κατά τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 ΚΠοινΔ εμπεριστατωμένη αιτιολογία, από την έλλειψη της οποίας ιδρύεται λόγος αναιρέσεως κατά το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Δ' ΚΠοινΔ, απαιτείται όχι μόνο για την απόφαση περί ενοχής, δηλαδή την καταδικαστική ή απαλλακτική για την κατηγορία απόφαση του Δικαστηρίου αλλά για όλες τις αποφάσεις ανεξαρτήτως αν είναι οριστικές ή παρεμπίπτουσες ή αν η έκδοσή τους αφήνεται στη διακριτική, ελεύθερη ή ανέλεγκτη κρίση του δικαστή που τις εξέδωσε. Στην προκειμένη περίπτωση, ο αναιρεσείων, όπως προκύπτει από τα πρακτικά της προσβαλλόμενης απόφασης, μετά τη λήξη της αποδεικτικής διαδικασίας και την απολογία του υπέβαλε διά του πληρεξουσίου δικηγόρου του το αίτημα να κληθεί και να καταθέσει ως μάρτυρας ο ιατρός Φ. Τ. προκειμένου να παράσχει διευκρινίσεις και εξηγήσεις σχετικά με τις χορηγηθείσες υπ'αυτού στον Α. Μ. ιατρικές βεβαιώσεις. Το αίτημα αυτό απορρίφθηκε από το Δικαστήριο με την εξής αιτιολογία: "Το υποβληθέν από το συνήγορο του κατηγορουμένου αίτημα να κληθεί για να εξεταστεί ως μάρτυρας επί της προκειμένης υποθέσεως ο ανωτέρω ιατρός Φ. Τ., πρέπει να απορριφθεί καθόσον το συλλεγέν αποδεικτικό υλικό της προκείμενης ποινικής δικογραφίας είναι αρκούντως ικανό για την κατ' ουσίαν έρευνα της υπόθεσης και το σχηματισμό της κατ' άρθρο 177 ΚΠΔ δικανικής πεποίθησης του Δικαστηρίου επί των ερευνώμενων κατηγοριών εις βάρος του κατηγορουμένου Α. Β. και, συνεπώς, δεν κρίνεται αναγκαία, για την ανεύρεση της αλήθειας, η κλήτευση ως μάρτυρα του Φ. Τ.". Η ανωτέρω απορριπτική του αιτήματος της κλήτευσης του χορηγήσαντος τις ιατρικές βεβαιώσεις, αιτιολογία είναι πλήρης και εμπεριστατωμένη, δεν απαιτείτο περαιτέρω εξειδίκευση της αιτιολογίας, ούτε αναφορά των αποδεικτικών μέσων, αφού από τα πρακτικά προκύπτει ότι είχαν εξετασθεί όλοι οι μάρτυρες κατηγορίας και υπεράσπισης, είχαν αναγνωσθεί τα έγγραφα και είχε απολογηθεί ο κατηγορούμενος.
Συνεπώς δεν πάσχει η απορριπτική του αιτήματος αυτού ως άνω παρεμπίπτουσα απόφαση από έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και ο σχετικός από το άρθρο 510 παρ.1Δ ΚΠοινΔ πρόσθετος λόγος αναιρέσεως είναι απορριπτέος ως αβάσιμος.
Μετά απ' αυτά και εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος για έρευνα, πρέπει η κρινόμενη αίτηση και οι πρόσθετοι λόγοι αυτής να απορριφθούν και να καταδικαστεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (αρθρ. 583 παρ.1 του Κ.Ποιν.Δ.) και στη δικαστική δαπάνη του παραστάντος πολιτικώς ενάγοντος Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων - Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών (ΙΚΑ - ΕΤΑΜ) (άρθρ. 176, 183 ΚΠοινΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 15-2-2012 αίτηση (δήλωση) του Α. Β. του Π., ιατρού, κατοίκου ... καθώς και τους από 29-8-2012 πρόσθετους λόγους για αναίρεση της υπ' αριθμ. 2544/2011 και 1-2-3-4/2012 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Πατρών.
Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα που ανέρχονται στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250) Ευρώ και στη δικαστική δαπάνη του πολιτικώς ενάγοντος, την οποία ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500) Ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου 2012. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 11 Ιανουαρίου 2013.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
|
Τα παραπάνω γίνονται δεκτά με την υπ' αριθμό 43/2013 απόφαση του Ε' Τμήματος του Αρείου Πάγου, που παρατίθεται αμέσως παρακάτω. 