ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΠΔ 166/2003, ΧΑΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΟΤΕ ΑΠΕΜΠΟΛΕΙ ΤΙΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΕΝΟΣ ΚΑΤ' ΑΥΤΟ ΜΗ ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΕΓΓΡΑΦΟΥ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΕΥΧΕΡΕΣΤΑΤΑ ΘΑ ΚΑΤΑΝΟΟΥΣΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΤΙΑ (ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ,ΠΟΥ ΘΕΤΕΙ ΕΝ ΑΜΦΙΒΟΛΩ ΤΗΝ ΑΜΕΡΟΛΗΨΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ,ΟΤΑΝ ΔΙΑΔΙΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ)

Για καλύτερη ανάγνωση του εγγράφου κάντε κλικ πάνω στην εικόνα 

Απόσπασμα από έγγραφο, που αν και δημόσιο, εντούτοις είναι ακατάληπτο από το δικαστήριο λόγω των συντομογραφιών του, για τις οποίες, όμως , το δικαστήριο, εντελώς παράδοξα, δεν χρησιμοποιεί κανένα από τα δικονομικά μέσα , που του παρέχει ο Κώδικας Διοικητικής Δικονομίας, έτσι ώστε να πληροφορηθεί το νόημά τους και έτσι να κατανοήσει το περιεχόμενο του εγγράφου αυτού- Το απόσπασμα αυτό και ΕΔΩ

   Το ΠΔ 166/2003 (περί των λόγων , για τους οποίους τέθηκε σε ισχύ και την έναντί του εχθρότητα του κράτους και κάποιων εφαρμοστών του δικαίου, γίνεται αναφορά στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση) προβλέπει , στο άρθρο 4 παρ. 1  περ. α' έως δ' , ότι εφόσον από τον νόμο ή την σύμβαση, προβλέπεται διαδικασία αποδοχής ή ελέγχου για την επαλήθευση της αντιστοιχίας συμφωνημένων και παραλαμβανομένων αγαθών ή υπηρεσιών και η σύμβαση γίνεται από δημόσια επιχείρηση (δηλαδή ΝΠΔΔ ή και υπηρεσία του δημοσίου) , τότε η τοκοφορία αρχίζει εξήντα (60) ημέρες από την παραλαβή των αγαθών ή των υπηρεσιών. 

    Σημειωτέον ότι κάποιες δικαστικές αποφάσεις έχουν κρίνει ότι η εφαρμογή της παραπάνω διάταξης οδηγεί σε ευθεία αντίθεση με την καλή πίστη και τα συναλλακτικά χρηστά ήθη (άρθρο 288 ΑΚ) καθότι από άσχετες με τον πωλητή διατυπώσεις, η τήρηση των οποίων δεν αφορά τις συναλλαγές, αλλά εξυπηρετεί μόνον εσωτερικούς δημοσιονομικούς σκοπούς του ελληνικού δημοσίου και εν τέλει εξαρτάται εξ ολοκλήρου από την βούληση του αγοραστή Νοσοκομείου (δηλαδή από την τυπική παραλαβή του πωληθέντος υλικού με τη διαδικασία που περιγράφεται στις διατάξεις, που στην μεθεπόμενη παράγραφο θα αναφερθούν ), θα καθοριζόταν αν αυτός τελικά οφείλει να καταβάλει στον πωλητή το τίμημα για το αντικείμενο της πώλησης , το οποίο  ουσιαστικά παρέλαβε (Πολ.Πρωτ. Θεσσαλονίκης 11929/2011 ).
  Όμως, ας μην σταθούμε , στο παρόν κείμενο, στο ότι η εφαρμογή της παραπάνω διάταξης αντιβαίνει στην διάταξη του άρθρου 288 ΑΚ. 

    Η παραπάνω διαδικασία παραλαβής , καθ' όσον αφορά τα δημόσια νοσοκομεία, είναι η διαδικασία του άρθρου 9 του ΠΔ 108/1993, το οποίο ορίζει ότι "Οι προμήθειες του Φαρμακευτικού και Λοιπού Υλικού γίνονται με γραπτές ή τηλεφωνικές παραγγελίες, σύμφωνα με τη συνταγογραφία και τις ανάγκες του νοσοκομείου και με τις ισχύουσες διατάξεις περί Κρατικών Προμηθειών , οι δε παραλαβές γίνονται από την Τριμελή Επιτροπή , η οποία συγκροτείται σύμφωνα με το εδάφιο γ της παραγρ. 2 του άρθορυ 10 του παρόντος π.δ., η οποία συντάσσει το Πρωτόκολλο Παραλαβής και το Δελτίο Εισαγωγής όπως προβλέπεται από τους Οικονομικούς και Διαχειριστικού Κανόνες των Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων".

    Μία τέτοια περίπτωση, λοιπόν, απασχόλησε το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, που εξέδωσε την παρακάτω υπ' αριθμό 1479/2014 απόφαση. 

     Στην συγκεκριμένη δίκη, λοιπόν, η ενάγουσα εταιρεία, εις απόδειξη του ότι είχε λάβει χώρα η διαδικασία παραλαβής των επιδίκων αγαθών, που είχε πωλήσει σε ένα δημόσιο νοσοκομείο, σύμφωνα με την προαναφερθείσα διαδικασία, δηλαδή από Επιτροπή Παραλαβής, που σχετικά συνέταξε πρωτόκολλα παραλαβής, προσκόμισε το από το εναγόμενο νοσοκομείο εκδοθέν έγγραφο , ενδεικτική σελίδα του οποίου παρατίθεται στη αρχή (και υπάρχει και ΕΔΩ) , όπου σε μία στήλη , με τον τίτλο "ΑΡΙΘΜ. & ΗΜ.ΠΑΡ/ΚΟΥ", παρατίθενται οι αριθμοί των επιδίκων τιμολογία και η ημερομηνία έκδοσής τους , σε μία στήλη , με την επικεφαλίδα "ΑΡ.ΠΡΩΤ." παρατίθενται  αριθμοί , μπροστά από τους οποίους υπάρχει το γράμμα Ζ  και κάθετος (/)  (π.χ. "Ζ/2332") και σε μία στήλη , με την επικεφαλίδα "ΗΜ.ΠΑΡΑΛΑΒ", παρατίθενται ημερομηνίες, οι οποίες σημειωτέον είτε συμπίπτουν με τις ημερομηνίες έκδοσης των επιδίκων τιμολογίων ή απέχουν ελάχιστα απ' αυτές κατά μία ή δύο ημέρες.  

    Ενώ λοιπόν θα πίστευε κανείς ότι με το παραπάνω δημόσιο έγγραφο πλήρως αποδείχθηκε ότι το εναγόμενο νοσοκομείο παρέλαβε τα επίδικα αγαθά, κατά την προβλεπόμενη  από το άρθρου 9 του ΠΔ 108/1993 διαδικασία (δηλαδή με ποιοτική και ποσοτική παραλαβή από την Επιτροπή Παραλαβής) , εντούτοις το δικαστήριο έκρινε ότι δεν αποδείχθηκε το γεγονός αυτό , γιατί , κατά το δικαστήριο, η συντομογραφία  "ΑΡ.ΠΡΩΤ." σε στήλη, στην οποία παρατίθεντο αριθμοί , δεν αποδεικνύεται ότι αναφέρεται σε αριθμούς των  πρωτοκόλλων παραλαβής των επιδίκων αγαθών από την Επιτροπή Παραλαβής , όπως η ενάγουσα ισχυρίστηκε  (χωρίς βέβαια να εξηγεί το δικαστήριο σε τι άλλο μπορεί να αναφέρεται η συντομογραφία αυτή ) και με την συντομογραφία "ΗΜ.ΠΑΡΑΛΑΒ" , στην οποία παρατίθενται ημερομηνίες, δεν αποδεικνύεται ότι αναφέρεται στην ημερομηνία παραλαβής των παραπάνω αγαθών από την Επιτροπή Παραλαβής  !!!, αν και πάλι το δικαστήριο δεν εξηγεί σε τι μπορεί να αναφέρεται η εν λόγω  συντομογραφία. 

   Ας υποθέσουμε , όμως,  ότι είναι τα πράγματα έτσι, αν και το συγκεκριμένο έγγραφο προφανώς συντάχθηκε με βάση την φόρμα, πάνω στην οποία επίσης προφανώς έχουν εκδοθεί πάμπολλα τέτοια έγγραφα και είναι τουλάχιστον παράδοξο οι δικαστές να μην είναι εξοικειωμένοι με την κατανόηση του περιεχομένου τέτοιου είδους εγγράφων. 

  Όμως, κι αν ακόμη γίνει δεκτή η παραπάνω υπόθεση, εύλογα αναρωτιέται κάποιος:  το δικαστήριο δεν όφειλε να εξαντλήσει τα στην διάθεσή του ευρισκόμενα δικονομικά μέσα , για να διαπιστώσει το περιεχόμενο του συγκεκριμένου εγγράφου, η γνησιότητα του οποίου δεν αμφισβητήθηκε και το οποίο σαφώς αναφερόταν στην επίδικη υπόθεση έστω και ατελώς , ως προς την κατανόηση του περιεχομένου του (κατά το δικαστήριο βέβαια και όχι για τον μέσο άνθρωπο και ιδίως για τον συντάκτη του);
    Και ποιά ήταν τα δικονομικά αυτά μέσα; 

    Τα δικονομικά αυτά μέσα, τα οποία είχε στην διάθεσή του το δικαστήριο,  ήταν πολλά , αλλά το δικαστήριο παραδόξως τα αγνόησε , ενώ ένα από αυτά , που του προτάθηκε  από την ενάγουσα, το απέρριψε , με καθόλου πειστική αιτιολογία.

    Συγκεκριμένα:

•    Σύμφωνα με το άρθρο 151 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας το δικαστήριο μπορεί και αυτεπαγγέλτως να διατάζει την συμπλήρωση των αποδείξεων με κάθε πρόσφορο κατά την κρίση του αποδεικτικό μέσο. 

   Παρ' όλα αυτά στην συγκεκριμένη περίπτωση το δικαστήριο, αν και το ίδιο , μάλλον αδικαιολόγητα, διαπίστωσε κενό στην αποδεικτική διαδικασία, συνιστάμενη στην αδυναμία του να κατανοήσει το περιεχόμενο ενός δημοσίου εγγράφου !!!, ούτε που σκέφτηκε να διατάξει την συμπλήρωση των αποδείξεων. 

•  Παραπέρα, σύμφωνα  με το άρθρο 155 παρ.  του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, το δικαστήριο, με απόφασή του μπορεί, και αυτεπαγγέλτως,  να ζητά από κάθε δημόσια , δημοτική ή κοινοτική αρχή καθώς και από κάθε νομικό ή φυσικό πρόσωπο, πληροφορίες και στοιχεία χρήσιμα για την διάγνωση της υπόθεσης και εν προκειμένω το δικαστήριο μπορούσε πολύ απλά να ζητήσει από την υπηρεσία , που εξέδωσε το προσκομισθέν από την ενάγουσα έγγραφο, να διευκρινίσει το αναλυτικό περιεχόμενο των συντομογραφιών, που το δικαστήριο έκρινε ότι δεν μπορούσε να κατανοήσει.  

   Παρ' όλη την δυνατότητα , που είχε το δικαστήριο στην συγκεκριμένη υπόθεση , δεν έπραξε ούτε και αυτό !!!

•    Επιπροσθέτως , το άρθρο 175 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας ορίζει ότι όταν αμφισβητείται το περιεχόμενο  ιδιωτικού εγγράφου , το δικαστήριο αποφαίνεται παρεμπιπτόντως γι' αυτό , κατά την κρίση του , την οποία συνάγει εκ των ενόντων, με βάση πληροφορίες και εξηγήσεις που μπορεί να ζητήσει από τον φερόμενο ως συντάκτη του εγγράφου. 

   Εν προκειμένω, δηλαδή, το δικαστήριο είχε την δυνατότητα, εφαρμόζοντας αναλόγως την παραπάνω διάταξη,  να απευθυνθεί στον υπάλληλο ή την υπηρεσία, που εξέδωσε το εν λόγω έγγραφο και πολύ απλά να τους ρωτήσει ποιο είναι το νόημα των παραπάνω συντομογραφιών , κάτι που το δικαστήριο και πάλι , παρέλειψε να πράξει !!!

•    Επίσης , από το άρθρο 178 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας το δικαστήριο, εφόσον έκρινε ότι δεν μπορεί να σχηματίσει κρίση ως προς το περιεχόμενο ενός  μη αμφισβητούμενης γνησιότητας δημοσίου εγγράφου, που μάλιστα προέρχεται από το εναγόμενο ΝΠΔΔ ,  θα μπορούσε αυτεπαγγέλτως, με απόφασή του, να ζητήσει εξηγήσεις από το εναγόμενο νομικό πρόσωπο , για να διευκρινίσει το περιεχόμενο του εγγράφου αυτού , κάτι το οποίο και πάλι το δικαστήριο, αν και μπορούσε να πράξει , το παρέλειψε. 
•     Τέλος, σύμφωνα με το άρθρο 174 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας το δικαστήριο μπορούσε να διατάξει την επίδειξη των πρωτοκόλλων παραλαβής, που με τον αριθμό τους ανέφερε προς αυτό η ενάγουσα , πλην όμως ούτε και αυτό έπραξε  και μάλιστα απέρριψε το σχετικό αίτημα της ενάγουσας με το επιχείρημα ότι η ενάγουσα δεν προσκόμισε κάποιο στοιχείο από το οποίο να προκύπτει άρνηση του εναγομένου νοσοκομείου για την χορήγηση σε αυτή αντιγράφου τω εν λόγω πρωτοκόλλων παραλαβής , είναι δε προφανές ότι το επιχείρημα αυτό έχει την αξία σοφιστείας, διότι η διάταξη του άρθρου 174 παρ. 1 του ΚΔΔ δεν θέτει, ως προϋπόθεση για την εφαρμογή της , την προηγούμενη άρνηση του διαδίκου να χορηγήσει στον αντίδικο το αντίγραφο κάποιου εγγράφου, πέραν του ότι είναι γνωστό σε όλους ότι πολλά νοσοκομεία δεν παραδίδουν στους προμηθευτές αντίγραφα των πρωτοκόλλων παραλαβής, τις περισσότερες φορές λόγω οργανωτικής αδυναμίας, γι' αυτό και χορηγούν έγγραφα του είδους, που προσκομίστηκε στο δικαστήριο και το δικαστήριο έκρινε ανεπαρκές.

    Έτσι, λοιπόν, το δικαστήριο εμφανίζεται να κλείνει τα μάτια του σε ένα  έγγραφο , το οποίο αν και δημόσιο και προερχόμενο από το εναγόμενο , το δικαστήριο δηλώνει μη δυνάμενο να εκτιμήσει το περιεχόμενό του !!!, χωρίς όμως ταυτόχρονα να καταφύγει σε κάποιο από τα πολυάριθμα μέσα , που ο νόμος του παρέχει, για να διευκρινίσει το περιεχόμενο αυτού του εγγράφου. 
   Και έτσι απορρίπτει την αγωγή , ως προς το αίτημα της να επιδικαστούν τόκοι από την παρέλευση εξήντα ημερών από την έκδοση των πρωτοκόλλων παραλαβής!!!
   Πιστεύει, όμως , κάποιος , έστω και ένας,  ότι εάν ο διάδικος , που είχε προσκομίσει το εν λόγω έγγραφο , ήταν το δημόσιο ή ΝΠΔΔ και η απόδειξη των ισχυρισμών του  εξαρτιόνταν από το έγγραφο αυτό, το δικαστήριο δεν θα είχε προσφύγει σε κάποια από τα παραπάνω δικονομικά μέσα, για να εξασφαλιστεί η απόδειξη των ισχυρισμών του δημοσίου ή του ΝΠΔΔ; 
   Πιστεύει κάτι τέτοιο έστω  και ένας;
      Επειδή όμως, σε κάθε περίπτωση,  οι πιο πολλοί δεν θα το πιστέψουν, αυτό σημαίνει ότι η παραπάνω απόφαση κλονίζει την πίστη των πολιτών στην αμεροληψία των διοικητικών δικαστηρίων, όταν διάδικος είναι το δημόσιο, δηλαδή το κράτος, κλάδος του οποίου- μην το ξεχνάμε- αποτελεί η Δικαιοσύνη. 
   Παρακάτω παρατίθεται ολόκληρη η υπ' αριθμό 1479/2014 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, ως ένα μικρό δείγμα του ότι ένα δικαστήριο, με αφορμή την εφαρμογή του ΠΔ 166/2003 , χάνει τον δρόμο προς την εφαρμογή του νόμου και την αλήθεια , γιατί δεν κάνει χρήση κανενός από τα δικονομικά μέσα, που του παρέχει ο νόμος, για την ανεύρεση αυτής της αλήθειας.  

Αριθμός Απόφασης 1479/2014

ΤΟ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Τμήμα 2° Τριμελές

Αποτελούμενο από τους: Αγγελική Μαραγκού - Ζουγανέλη, Πρόεδρο Εφετών Διοικητικών Δικαστηρίων, Αγγελική Συντελή - Πιστοφίδου (εισηγήτρια), Στεφανία Γιαννούλη Εφέτες Διοικητικών Δικαστηρίων και γραμματέα τον Ιωάννη Κολιόπουλο, δικαστικό υπάλληλο,

συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 7 Ιανουαρίου 2014, για να δικάσει την με χρονολογία κατάθεσης 28-3-2012 αγωγή (ΑΒΕΜ 920/2012),

της: ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «ΕΥΡΟΜΑΡΤ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ, ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΕΣ, ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ - ΕΞΑΓΩΓΕΣ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ», νομίμως εκπροσωπουμένης, η οποία εδρεύει στο Γέρακα Αττικής, οδός Καβάφη και Καρκαβίτσα αριθ. 1 και δεν παραστάθηκε ,

κατά: του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «Γενικό Νοσοκομείο Παίδων - Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ», νομίμως εκπροσωπουμένου, το οποίο εδρεύει στην Αθήνα (Γουδή), οδός Θηβών και Παπαδιαμαντοπούλου και παραστάθηκε με την πληρεξούσια δικηγόρο Αγγελική Σκουτέρη με δήλωση, σύμφωνα με το άρθρο 133 παρ 2 του Κ. Διοικ. Δικ.

Μετά τη συνεδρίαση το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη.

Η κρίση του είναι η εξής:

1.- Επειδή,...
με την κρινόμενη αγωγή, για την οποία καταβλήθηκε δικαστικό ένσημο 200 ευρώ (σχετικά παράβολα δικαστικού ενσήμου με αριθμούς 324554, 223267, 223266, 375965, 375966 και 669106 στα οποία έχουν επικολληθεί τα ανάλογα ένσημα υπέρ ΕΤΑΑ), η ενάγουσα εταιρεία ζητά να υποχρεωθεί το εναγόμενο νοσοκομείο, με το οποίο έχει συνάψει συμβάσεις προμηθείας κατ' εφαρμογή των διατάξεων του ν. 2286/1995 και του π.δ.118/2007, να της καταβάλει: α) το ποσό των 2.345,23 ευρώ ως οφειλόμενοι τόκοι υπερημερίας λόγω της εκπρόθεσμης πληρωμής τιμολογίων που εξέδωσε " για την προμήθεια υγειονομικού υλικού βάσει των άνω συμβάσεων, κατ' άρθρο 4 του π.δ. 166/2003 και β) το ποσό των 68.020,35 ευρώ που αποτελεί την αξία ανεξόφλητων τιμολογίων που εξέδωσε για την προμήθεια υγειονομικού υλικού βάσει των άνω συμβάσεων, νομιμοτόκως από την 90^η ημέρα της σύνταξης σχετικών πρωτοκόλλων για την παραλαβή του άνω υλικού, σύμφωνα με το άρθρο 4 του π.δ. 166/2003. Η συζήτηση της υπόθεσης νομίμως έγινε χωρίς την παρουσία της ενάγουσας, η οποία κλητεύθηκε νόμιμα όπως προκύπτει από το με χρονολογία 24-10-2013 αποδεικτικό επίδοσης του ειδικού φρουρού Κυριάκου Κουβάτσου.

2.- Επειδή, το π.δ. 118/2007 «Κανονισμός Προμηθειών Δημοσίου» (φ.ΑΊ50), που εκδόθηκε κατ' εξουσιοδότηση του άρθρου 5 του ν. 2286/1995 (φ. ΑΊ9), προβλέπει στο άρθρο 27 τη διαδικασία της παραλαβής των υλικών από επιτροπές, κατά την οποία διενεργείται ποσοτικός και ποιοτικός έλεγχος, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο άρθρο αυτό, συντάσσεται δε σχετικό πρωτόκολλο, το οποίο κοινοποιείται υποχρεωτικά και στους προμηθευτές, στο άρθρο 28 ότι: «1. Η παραλαβή των υλικών και η έκδοση των σχετικών πρωτοκόλλων παραλαβής  πραγματοποιείται μέσα στον καθοριζόμενο από την σύμβαση χρόνο. 2... 3...... 5. Τα παραπάνω ισχύουν και για τους φορείς που εκτελούν τις προμήθειες τους με βάση τον παρόντα Κανονισμό,....» και στο άρθρο 35 ότι: «...4. Ειδικά για προμήθειες εσωτερικού τα δικαιολογητικά που απαιτούνται είναι τα εξής: α) Πρωτόκολλο οριστικής ποσοτικής και ποιοτικής παραλαβής ή σε περίπτωση αυτοδίκαιης παραλαβής, θεωρημένο αποδεικτικό προσκόμισης του υλικού στην αποθήκη, σύμφωνα με το άρθρο 28 του παρόντος, β) Αποδεικτικό εισαγωγής του υλικού στην αποθήκη του φορέα, γ) Τιμολόγιο του προμηθευτή εις τριπλούν που να αναφέρει την ένδειξη «Εξοφλήθηκε», δ) Εξοφλητική απόδειξη του προμηθευτή, εάν το τιμολόγιο δεν φέρει την ένδειξη «Εξοφλήθηκε», ε) Κάθε άλλο δικαιολογητικό που τυχόν ήθελε ζητηθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες που διενεργούν τον έλεγχο και την πληρωμή, εφόσον έχει προβλεφθεί στη διακήρυξη ή στο σχέδιο σύμβασης που έχει επισυναφθεί στη διακήρυξη... ». Περαιτέρω, με το άρθρο 7 παρ.1 του ν. 2955/2001 «Προμήθειες Νοσοκομείων και λοιπών μονάδων υγείας των Πε.Σ.Υ. και άλλες διατάξεις» (Α' 256) ορίστηκε ότι οι ανάγκες των Νοσοκομείων μπορεί να καλύπτονται με τη διενέργεια διαγωνισμών για την αγορά ή τη μίσθωση ιατροτεχνολογικών μηχανημάτων και αναλωσίμων, με τη μέθοδο της προσφοράς από τους προμηθευτές τιμής ανά εργαστηριακή εξέταση ή διαγνωστική ή θεραπευτική πράξη ή καθορισμένα σύνολα εργαστηριακών εξετάσεων ή διαγνωστικών ή θεραπευτικών πράξεων. Η προσφερόμενη τιμή περιλαμβάνει την παραχώρηση των μηχανημάτων, των αντιδραστηρίων, του αναλώσιμου υλικού και της συντήρησης για όλο το χρονικό διάστημα της σύμβασης.

3.- Επειδή, στο άρθρο 4 του π.δ. 166/2003 (Α' 138), που εκδόθηκε για προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στην οδηγία 2000/35 της 29-6-2000 για την καταπολέμηση των καθυστερήσεων πληρωμών στις εμπορικές συναλλαγές και άρχισε να ισχύει από 5-6-2003, ορίζονται τα ακόλουθα. «Τόκος σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής 1. Τόκος υπερημερίας οφείλεται από την ημέρα που ακολουθεί την ημερομηνία πληρωμής ή το τέλος της περιόδου πληρωμής που ορίζει η σύμβαση. 2. Εάν δεν συμφωνήθηκε ορισμένη ημέρα ή προθεσμία πληρωμής της αμοιβής, ο οφειλέτης γίνεται υπερήμερος, χωρίς να απαιτείται όχληση, και οφείλει τόκους: α.....δ. Στις συμβάσεις μεταξύ επιχειρήσεων και δημοσίων αρχών της παραγράφου 1 α του άρθρου 3 του παρόντος, η προθεσμία καταβολής τόκων σε κάθε μία από τις παραπάνω περιπτώσεις, ορίζεται αποκλειστικώς σε 60 ημέρες. ... 3. Ο δανειστής δικαιούται τόκους, εφόσον α) έχει εκπληρώσει τις συμβατικές και νόμιμες υποχρεώσεις του και β) δεν έχει εισπράξει εγκαίρως το οφειλόμενο ποσό, εκτός, εάν δεν υπάρχει ευθύνη του οφειλέτη για την καθυστέρηση. 4. Το ύψος του τόκου υπερημερίας που είναι υποχρεωμένος να καταβάλλει ο οφειλέτης υπολογίζεται με βάση το επιτόκιο που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στην πιο πρόσφατη κύρια πράξη αναχρηματοδότησης, η οποία πραγματοποιείται πριν από την πρώτη ημερολογιακή ημέρα του οικείου εξαμήνου ("επιτόκιο αναφοράς") προσαυξημένο κατά επτά εκατοστιαίες μονάδες ("περιθώριο"), εφόσον δεν ορίζεται διαφορετικά στην σύμβαση..».

4. Επειδή , στην προκειμένη περίπτωση, η ενάγουσα εταιρεία με την κρινόμενη αγωγή υποστηρίζει τα εξής: Πρόκειται για εταιρεία που εισάγει και διανέμει στην Ελλάδα ιατροτεχνολογικά προϊόντα και μετέχει σε δημόσιους, ανοικτούς διαγωνισμούς, προμηθεύοντας σε Δημόσια Νοσοκομεία και υγειονομικούς φορείς της χώρας τα προϊόντα αυτά. Στα πλαίσια της εν λόγω δραστηριότητας, συμμετείχε σε δημόσιους διαγωνισμούς που προκήρυξε το εναγόμενο νοσοκομείο και ως μειοδότης υπέγραψε τις με χρονολογίες 18-8-2009, 3-12-2009, 24-12-2009, 30-11-2009 και 10-8-2011 συμβάσεις κατ' εφαρμογή των διατάξεων του ν. 2286/1995 και του π.δ.118/2007, που αφορούν σε προμήθεια υγειονομικού υλικού (αποστειρωμένα γάντια, ράμματα, σύριγγες). Σε όλες τις άνω συμβάσεις ορίζεται ο χρόνος εξόφλησης των τιμολογίων «εντός 90 ημερών» από την έκδοση του πρωτοκόλλου ποιοτικής και ποσοτικής παραλαβής, ενώ δεν ορίζεται το ύψος του επιτοκίου σε περίπτωση υπερημερίας. Σε εκτέλεση υποχρεώσεων που απέρρεαν από τις άνω συμβάσεις, κατά τα έτη 2009 (ειδικότερα από 14-4-2009), 2010 και 2011, προμήθευσε το εναγόμενο με το άνω υγειονομικό υλικό, το οποίο παρελήφθη και χρησιμοποιήθηκε από αυτό, εκδίδοντας συνολικά 227 τιμολόγια. Από αυτά, 44 συνολικής αξίας 43.670,18 ευρώ εξοφλήθηκαν εκπρόθεσμα, δηλαδή μετά την πάροδο της συμβατικής προθεσμίας των 90 ημερών από την έκδοση του σχετικού πρωτοκόλλου παραλαβής και 68 συνολικής αξίας 68.020,35 ευρώ είχαν μείνει απλήρωτα μέχρι την άσκηση της αγωγής. Με βάση τα άνω ιστορούμενα, η ενάγουσα εταιρεία ζητά να υποχρεωθεί το εναγόμενο νοσοκομείο να της καταβάλει: α) το ποσό των 2.345,23 ευρώ ως οφειλόμενοι τόκοι υπερημερίας λόγω της εκπρόθεσμης πληρωμής των προαναφερόμενων 44 τιμολογίων αξίας 43.670,18, τους οποίους υπολόγισε σύμφωνα με το άρθρο 4 του π.δ. 166/2003 και β) το ποσό των 68.020,35 ευρώ που αποτελεί την αξία των άνω 68 ανεξόφλητων τιμολογίων νομιμοτόκως από την 90^η ημέρα της σύνταξης σχετικών πρωτοκόλλων για την παραλαβή του άνω υλικού, σύμφωνα με το άρθρο 4 του π.δ. 166/2003. Το εναγόμενο με το υπόμνημά του, υποστηρίζει ότι μετά την άσκηση της αγωγής, εξοφλήθηκαν όλα τα τιμολόγια που ανάγονταν στα έτη 2010 και 2011 συνολικής αξίας 47.035,91 ευρώ και παρέμειναν ανεξόφλητα τα 13 που αφορούν χρονικό διάστημα  από 14-4-2009 μέχρι 15-12-2009 συνολικής αξίας (μαζί με το ΦΠΑ) 20.984,44 ευρώ. Το γεγονός αυτό το αποδέχεται και η ενάγουσα με το υπόμνημά της και περιορίζει το αίτημά της ανάλογα, δηλαδή ζητά να υποχρεωθεί το εναγόμενο να της καταβάλει την αξία των εν λόγω 13 ανεξόφλητων τιμολογίων που ανέρχεται στο πιο πάνω ποσό των 20.984,44 ευρώ, ενώ εμμένει στα λοιπά αιτήματα.

5.- Επειδή, τα 13 ανεξόφλητα τιμολόγια είναι τα εξής: α) για προμήθεια ραμμάτων τα: 2879/30-6-2009 αξίας 1.233 ευρώ, 3150/24-8-2009 αξίας 749,88 ευρώ, 3279/24-9-2009 αξίας 346,10 ευρώ, 3321/30-9-2009 αξίας 346,10 ευρώ και 3388/14-10-2009 αξίας 490,30 ευρώ, β) για προμήθεια αποστειρωμένων γαντιών τα: 2489/14-4-2009 αξίας 1.618,40 ευρώ, 3278/24-9-2009 αξίας 1.011,50 ευρώ, 3280/24-9-2009 αξίας 809,20 ευρώ, 3481/3-11-2009 αξίας 1.755,25 ευρώ, 3535/17-11-2009 αξίας 1.755,25 ευρώ, 3613/1-12-2009 αξίας 5.265,75 ευρώ και 3695/15-12-2009 αξίας 5.265,75 ευρώ και γ) για προμήθεια συριγγών το 3614/1-12-2009 αξίας 337,96 ευρώ. Σχετικά με τα υλικά αυτά, η ενάγουσα προσκομίζει τρεις συμβάσεις που είχε συνάψει με το εναγόμενο και διέπονται από τις διατάξεις των ν 2286/1995 και π.δ. 118/2007. Ειδικότερα προσκομίζει: Α) Την με χρονολογία 18-8-2009 σύμβαση, στην οποία αναφέρεται ότι με την 18016/12-8-2009 απόφαση του Διοικητή του Νοσοκομείου, εγκρίθηκε η ανάθεση στην ενάγουσα της προμήθειας διαφόρων ραμμάτων για την κάλυψη του χειρουργείου για δύο μήνες, με διάρκεια της σύμβασης από 17-8-2009 έως 16-10-2009 (άρθρο 1), ότι τα είδη θα παραλαμβάνονται ποσοτικά και ποιοτικά από την Επιτροπή παραλαβής του Νοσοκομείου παρουσία του προμηθευτή ή νόμιμα εξουσιοδοτημένου αντιπροσώπου του (άρθρο 2) και ότι η πληρωμή της αξίας των ειδών θα γίνεται εντός 90 ημερών, το 3° δεκαήμερο του μηνός μετά την οριστική παραλαβή από την αρμόδια επιτροπή του Νοσοκομείου, βάσει των απαιτουμένων για τις περιπτώσεις δικαιολογητικών (άρθρο 3). Β) Την με χρονολογία 3-12-2009 σύμβαση, στην οποία αναφέρεται ότι με την 23796/2-11-2009 απόφαση του Διοικητή του Νοσοκομείου, εγκρίθηκε η ανάθεση στην ενάγουσα της προμήθειας αποστειρωμένων γαντιών για τις ανάγκες του νοσοκομείου για δύο μήνες, με διάρκεια της σύμβασης από 23-11-2009 έως 22-1-20<t>Cj (άρθρο 1), ενώ στα άρθρα 2 και 3 περιλαμβάνει τις ίδιες ρυθμίσεις με την πρώτη σύμβαση αναφορικά με τον τρόπο παράδοσης - παραλαβής των υλικών και την πληρωμή των σχετικών τιμολογίων. Και Γ) Την σύμβαση, στην οποία αναφέρεται ότι με την 25440/23-11-2009 απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Νοσοκομείου, εγκρίθηκε η ανάθεση στην ενάγουσα της προμήθειας πλαστικών συριγγών εν γένει για την κάλυψη των αναγκών του νοσοκομείου για ένα μήνα, με διάρκεια της σύμβασης από 30-11-2009 έως 29-12-2009 (άρθρο 1), ενώ στα άρθρα 2 και 3 περιλαμβάνει τις ίδιες ρυθμίσεις με την πρώτη σύμβαση αναφορικά με τον τρόπο παράδοσης - παραλαβής των υλικών και την πληρωμή των σχετικών τιμολογίων. Οι συμβάσεις αυτές είναι διοικητικές, καθόσον ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη είναι ν.π.δ.δ., εξυπηρετούν δημόσιο σκοπό, που είναι η προμήθεια ειδών σε νοσηλευτικό ίδρυμα απαραίτητων για τη λειτουργία των κλινικών και των εργαστηρίων αυτού και την εν γένει επιτέλεση του έργου του, διέπονται δε από τις διατάξεις του ν. 2286/1995 και του π.δ/τος 118/2007, κατ'εφαρμογή των οποίων καταρτίστηκαν, οι οποίες εξασφαλίζουν στο εναγόμενο ν.π.δ.δ υπερέχουσα θέση έναντι της αντισυμβαλλομένης του ενάγουσας εταιρείας, αφού επιτρέπουν τη μονομερή επέμβαση τούτου στο συμβατικό δεσμό με την επιβολή κυρώσεων .

6.- Επειδή, από τη διάρκεια των συμβάσεων αυτών, προκύπτει ότι  ορισμένα από τα προαναφερόμενα 13 τιμολόγια, δεν εκδόθηκαν σε εκτέλεση αυτών, αφού φέρουν χρονολογίες προγενέστερες. Τα τιμολόγια αυτά είναι: α) για προμήθεια ραμμάτων το 2879/30-6-2009 αξίας 1.233 ευρώ αφού η έναρξη της ισχύος της σχετικής σύμβασης ήταν η 17-8-2009 και β) για προμήθεια αποστειρωμένων γαντιών τα: 2489/14-4-2009 αξίας 1.618,40 ευρώ, 3278/24-9-2009 αξίας 1.011,50 ευρώ, 3280/24-9-2009 αξίας 809,20 ευρώ, 3481/3-11-2009 αξίας 1.755,25 ευρώ, 3535/17-11-2009 αξίας 1.755,25 ευρώ, αφού η έναρξη της ισχύος της σχετικής σύμβασης ήταν η 23-11-2009. Ως προς τη διαφορά που απορρέει από τα τιμολόγια αυτά, αφού δεν αποδεικνύεται ότι εκδόθηκαν στα πλαίσια διοικητικής σύμβασης, ανεξαρτήτως αν τα υλικά που αναφέρονται σ' αυτά παραδόθηκαν στο εναγόμενο, το Δικαστήριο αυτό δεν έχει τη δικαιοδοσία να τη δικάσει σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 1 και 2 εδαφ. ι και 7 παρ. 1, 2 και 3 του ν. 1406/1983 (ΑΊ82) και 6 παρ. 2 περ. α του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (ν 2717/1999 φ 97 Α') και για το λόγο αυτόν η αγωγή, κατά το μέρος που ζητείται η καταψήφιση του ποσού που αντιστοιχεί σ' αυτά (8.182,60 ευρώ) πρέπει ν' απορριφθεί ως απαράδεκτη. Κατά τα λοιπά όμως η αγωγή έχει παραδεκτώς ασκηθεί και πρέπει να εξεταστεί στην ουσία.

7.- Επειδή, το εναγόμενο συνομολογεί την παράδοση σ' αυτό: α) ραμμάτων για τα οποία εκδόθηκαν τα εξής τιμολόγια: 3150/24-8-2009 αξίας 749,88 ευρώ, 3279/24-9-2009 αξίας 346,10 ευρώ, 3321/30-9-2009 αξίας 346,10 ευρώ και 3388/14-10-2009 αξίας 490,30 ευρώ, β) αποστειρωμένων γαντιών για τα οποία εκδόθηκαν τα εξής τιμολόγια: 3613/1-12-2009 αξίας 5.265,75 ευρώ και 3695/15-12-2009 αξίας 5.265,75 ευρώ και γ) πλαστικών συριγγών για τα οποία εκδόθηκε το τιμολόγιο 3614/1-12-2009 αξίας 337,96 ευρώ. Περαιτέρω υποστηρίζει ότι οφείλει την αξία αυτών, η οποία ανέρχεται συνολικά σε 12.801,84 ευρώ και ότι δεν τα εξόφλησε γιατί η ενάγουσα δεν προσκόμισε την προβλεπόμενη από τη διάταξη του άρθρου 4 παρ 1 και 2 του ν 4132/2013 υπεύθυνη δήλωση αν και κλήθηκε νομίμως προς τούτο. Η εν λόγω διάταξη αφορά στην εξόφληση των υφισταμένων κατά την 31^η Δεκεμβρίου 2011 υποχρεώσεων των νοσηλευτικών ιδρυμάτων ΕΣΥ από προμήθειες υλικών, με την προϋπόθεση της παραίτησης των δικαιούχων από οποιαδήποτε άλλη αξίωση και ένδικο μέσο, συμπεριλαμβανομένων και των τόκων υπερημερίας και γίνεται με την υποβολή σχετικής υπεύθυνης δήλωσης. Όμως, η μη συμμετοχή της ενάγουσας στην εν λόγω νομοθετική ρύθμιση, δεν την αποστερεί από το δικαίωμα να διεκδικήσει τις απαιτήσεις της δικαστικά. Συνεπώς, εν όψει του ότι συνομολογείται η μη πληρωμή των άνω τιμολογίων, τα δε αναφερόμενα σ' αυτά υλικά έχουν παραδοθεί στο νοσοκομείο, η σχετική αξίωση της ενάγουσας πρέπει να γίνει δεκτή και να υποχρεωθεί το εναγόμενο να της καταβάλει την αξία των άνω 7 τιμολογίων που ανέρχεται συνολικά σε 12.801,84 ευρώ.

8.- Επειδή, περαιτέρω, η ενάγουσα ζητά να της επιδικαστεί το άνω ποσό των 12.801,84 ευρώ νομιμοτόκως, με χρόνο έναρξης υπολογισμού των  τόκων την 90^η ημέρα από τη σύνταξη των οικείων πρωτοκόλλων σύμφωνα μέ*~-την παρ 1 του άρθρου 4 του π.δ. 166/2003 και με βάση το επιτόκιο της παρ 4 του ίδιου άρθρου. Επίσης, όπως προαναφέρθηκε, ζητά να της επιδικαστεί το ποσό των 2.345,23 ευρώ, που κατά τους υπολογισμούς της για τους οποίους εφαρμόζει το ίδιο ως άνω άρθρο 4 του πδ 166/2003, αποτελεί τους οφειλόμενους τόκους για την εκπρόθεσμη πληρωμή των 44 τιμολογίων συνολικού ύψους 43.670,18 ευρώ. Τέλος, με το υπόμνημα που κατέθεσε, μετά τον περιορισμό του αιτήματος της λόγω πληρωμής των τιμολογίων των ετών 2010 και 2011 συνολικής αξίας 47.035,91 ευρώ μετά την άσκηση της αγωγής, ζητά να της επιδικαστούν οι τόκοι που προκύπτουν για τα τιμολόγια αυτά, από την 61^η ημέρα μετά τη σύνταξη κάθε πρωτοκόλλου παραλαβής έως την ημέρα εξόφλησης καθενός τιμολογίου, με βάση τις διατάξεις της παρ 2 του άρθρου 4 του άνω π.δ/τος. Εξάλλου, το εναγόμενο με το υπόμνημά του, υποστηρίζει ότι οι τόκοι πρέπει να υπολογιστούν με επιτόκιο 6% που ισχύει για τα ΝΠΔΔ σύμφωνα με τον Κώδικα περί δικών του Δημοσίου και όχι με βάση τις διατάξεις του π.δ. 166/2003, που δεν εφαρμόζονται στην ένδικη σύμβαση προμηθείας και ότι δεν πρέπει να υπολογιστούν με χρόνο έναρξης της τοκογονίας την 90^η ημέρα ή την 61^η ημέρα από τη σύνταξη πρωτοκόλλου παράδοσης και παραλαβής, γιατί δεν προκύπτει ότι τηρήθηκε η διαδικασία σύνταξης τέτοιων πρωτοκόλλων από την αρμόδια επιτροπή, παρά το γεγονός ότι πληρώθηκαν τα άνω τιμολόγια αν και υπήρχαν ελλείψεις ως προς τα δικαιολογητικά, η δε επίθεση υπογραφής επί του σώματος των τιμολογίων για την παραλαβή των υλικών από ένα μόνο φυσικό πρόσωπο - υπάλληλο αυτού ουδόλως πληροί τις απαιτήσεις του άνω π.δ. Εξάλλου, σχετικά με το ζήτημα της σύνταξης των πρωτοκόλλων παράδοσης και παραλαβής, η ενάγουσα προσκομίζει πίνακα που έχει συντάξει το εναγόμενο, στον οποίο αναγράφονται σε στήλες, αφενός όλα τα τιμολόγια που έχουν εκδοθεί από την ενάγουσα με τον αριθμό και την ημερομηνία κάθε παραστατικού, αφετέρου τα εξής: «αρ. πρωτ., κ. κρατ., ημ. παραλ., αρ. χ/ε, επιταγή, ημ. εξοφλ., ΚΑΕ, ΑΑ.ΔΕ, λογ. ΓΛ, μικτή αξία, καθαρή αξία». Η ενάγουσα υποστηρίζει ότι στη στήλη «αρ. πρωτ.» αναγράφονται τα πρωτόκολλα π( 'δόσης και παραλαβής που απαιτεί το άρθρο 28 παρ 1 π.δ. 118/2007 και το 4 του πδ 166/2003 και στη στήλη «παραλ.» η ημερομηνία παραλαβής των υλικών. Με τον τρόπο αυτόν υποστηρίζει ότι αποδεικνύεται το γεγονός ότι έχουν συνταχθεί τα απαραίτητα πρωτόκολλα και συνεπώς νομίμως διεκδικεί τους προαναφερόμενους τόκους με χρόνο έναρξης την 90^ή ή την 61^η ημέρα από τη σύνταξή τους, σύμφωνα με τις διατάξεις των άνω διοικητικών συμβάσεων περί ημέρας πληρωμής, κατά την οποία ο οφειλέτης (εναγόμενο) καθίσταται υπερήμερος χωρίς περαιτέρω όχληση. Ακόμα, με το υπόμνημα υποστηρίζει ότι αν το Δικαστήριο δεν πείθεται από την προσκομιζόμενη κατάσταση, να εκδώσει προδικαστική απόφαση με την οποία να υποχρεώσει το εναγόμενο να προσκομίσει τα άνω πρωτόκολλα, τα οποία αρνείται να της παράσχει αν και τα κατέχει.

9.- Επειδή, όπως προαναφέρθηκε, τα υλικά που αναφέρονται στα τιμολόγια που εξέδωσε η εκκαλούσα και, είτε πληρώθηκαν από το εναγόμενο μέχρι την άσκηση της αγωγής ή μετά από αυτήν, είτε υποχρεώνεται αυτό να καταβάλει την αξία τους με την παρούσα απόφαση, έχουν παραδοθεί σ' αυτό, γεγονός που συνομολογεί το εναγόμενο Νοσοκομείο. Όμως, από τα προσκομιζόμενα στοιχεία δεν προκύπτει συγκεκριμένα ότι συντάχθηκαν τα σχετικά πρωτόκολλα παράδοσης-παραλαβής των εν λόγω υλικών από την αρμόδια επιτροπή του π.δ. 118/2007. Τούτο δε διότι, η σύνταξη των πρωτοκόλλων αυτών δεν αποδεικνύεται από τον πιο πάνω πίνακα τιμολογίων που προσκομίζει η ενάγουσα, αφού δεν αποδεικνύεται ότι οι αριθμοί που αναγράφονται ως «αρ. πρωτ.» αντιστοιχούν πράγματι σε πρωτόκολλα παράδοσης και παραλαβής κατά την έννοια του άνω π.δ/τος, εν όψει του ότι η ενάγουσα δεν προσκομίζει τα σώματα των πρωτοκόλλων που υποστηρίζει ότι συντάχθηκαν, αν και φέρει το σχετικό βάρος της απόδειξης, αφού το εναγόμενο αρνείται το γεγονός της σύνταξής τους. Περαιτέρω, το Δικαστήριο απορρίπτει το αίτημα της ενάγουσας για έκδοση προδικαστικής απόφασης, με την οποία να τάσσεται το βάρος της απόδειξης στο εναγόμενο με υποχρέωση αυτού να προσκομίσει τα επικαλούμενα από αυτήν πρωτόκολλα (αντιστροφή του βάρους της απόδειξης), προβάλλοντας ότι υπάρχει αδυναμία εκ μέρους της να τα προσκομίσει γιατί το εναγόμενο αρνείται να της τα χορηγήσει, εν όψει του ότι δεν αποδεικνύει την άρνηση αυτή, αφού δεν προσκομίζει κάποιο στοιχείο για να τ'ή\Λ-αποδείξει, όπως αίτηση που υπέβαλε στο εναγόμενο νοσοκομείο για χορήγηση των επικαλούμενων πρωτοκόλλων, αποστολή σ' αυτό εξωδίκου προσκλήσεως κλπ.

  10.- Επειδή, με τα δεδομένα αυτά, αφού δεν αποδεικνύεται η σύνταξη των πρωτοκόλλων που προβλέπονται από τα άρθρα 27 και 28 του π.δ. 118/2007 για την οριστική και νόμιμη παραλαβή των άνω υλικών σύμφωνα με τους όρους των συμβάσεων που έχει υπογράψει η εκκαλούσα, δεν αποδεικνύεται περαιτέρω, ότι το εναγόμενο κατέστη υπερήμερο κατά τις ημερομηνίες που αναγράφονται στη αγωγή, δηλαδή κατά την 91^η ημέρα από την φερόμενη από την ενάγουσα σύνταξη πρωτοκόλλων παραλαβής. Συνεπώς, για την έναρξη της τοκογονίας δεν εφαρμόζεται η διάταξη της παρ 1 του άρθρου 4 του π.δ. 166/2003, ούτε όμως της παρ 2 περ. β' του ίδιου άρθρου που επικαλείται η ενάγουσα με το υπόμνημα (υπερημερία κατά την 61 ημέρα), αφού με αυτήν δεν θεσπίζεται σε κάθε περίπτωση η υποχρέωση καταβολής τόκων υπερημερίας στους προμηθευτές του νοσοκομείου μετά την πάροδο 60 ημερών από την έκδοση κάθε τιμολογίου και παράδοση των υλικών, αλλά, στις περιπτώσεις που από την σύμβαση προβλέπεται συγκεκριμένη διαδικασία παραλαβής και ελέγχου των παραδοθέντων ειδών, όπως συμβαίνει στην ένδικη περίπτωση, εφαρμόζεται η τελευταία. Επομένως, για την έναρξη της τοκογονίας στην προκειμένη περίπτωση, πρέπει να εφαρμοστεί το άρθρο 346 του Α.Κ., κατά το οποίο ο οφειλέτης χρηματικής οφειλής οφείλει τόκους από την επίδοση της αγωγής.

11.- Επειδή, σύμφωνα με όσα έγιναν μέχρι τώρα δεκτά, η αξίωση της ενάγουσας για καταβολή σε αυτήν τόκων ύψους 2.345,23 ευρώ που αφορούν στα τιμολόγια τα οποία είχαν εξοφληθεί μέχρι την άσκηση της αγωγής, πρέπει ν' απορριφθεί ως αβάσιμη. Περαιτέρω, όσον αφορά τα τιμολόγια ετών 2010 και 2011 συνολικού ύψους 47.035,91 ευρώ, τα οποία δεν είχαν εξοφληθεί μέχρι την άσκηση της αγωγής, από τους σχετικούς πίνακες που προσκομίζει το εναγόμενο και δεν αντικρούονται από την ενάγουσα, προκύπτει ότι εξοφλήθηκαν στις 29-3, 19-4, 25-6, 4-7 και 16-10 του έτους 2012, προκύπτει δηλαδή ότι εξοφλήθηκαν μετά την κατάθεση της αγωγής (28-3-2012) αλλά πριν από την επίδοσή της στο εναγόμενο, η οποία έγινε στις 24-4-2013 όπως προκύπτει από το αποδεικτικό επίδοσης της Σοφίας Τσεκούρα, γραμματέως Δ.Ε.Α. που διενήργησε την επίδοση και τα πρακτικά της δικασίμου 1-10-2013, εν όψει του ότι η ενάγουσα ούτε επικαλείται ούτε αποδεικνύει ότι η ίδια προέβη νωρίτερα στην επίδοση αυτής στο εναγόμενο. Συνεπώς, τα εν λόγω τιμολόγια εξοφλήθηκαν πριν να καταστεί υπερήμερο το εναγόμενο δια της επιδόσεως της αγωγής, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά πιο πάνω και για το λόγο αυτόν, το αίτημα της ενάγουσας για επιδίκαση τόκων για το άνω κονδύλιο πρέπει ν' απορριφθεί ως αβάσιμο.

12.- Επειδή, με τα δεδομένα αυτά, η αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή, να υποχρεωθεί το εναγόμενο να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 12.801,84 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση. Το επιτόκιο για τους οφειλόμενους ως άνω τόκους υπερημερίας είναι το προβλεπόμενο στο π.δ. 166/2003 (προσαυξημένο κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες επιτόκιο Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας το αντίστοιχο χρονικό διάστημα) και όχι το ποσοστό 6% που προβλέπεται στον Κώδικα περί Δικών του Δημοσίου (κ.δ. της 16-6/10-7-1944, φ 139 Α) όπως αβάσιμα υποστηρίζει το εναγόμενο, δεδομένου ότι το προαναφερόμενο π.δ. εφαρμόζεται στην προκειμένη περίπτωση ως νομοθέτημα νεότερο και ειδικό. Τέλος, πρέπει να συμψηφιστεί η δικαστική δαπάνη μεταξύ των διαδίκων (άρθρο 275 παρ 1 Κ.Δ.Δ.).

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Δέχεται εν μέρει την αγωγή.

Υποχρεώνει το εναγόμενο Νοσοκομείο να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των δώδεκα χιλιάδων οκτακοσίων ενός ευρώ και ογδόντα τεσσάρων λεπτών (12.801,84), νομιμοτόκως με το προσαυξημένο επιτόκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (π.δ. 166/2003) από την επίδοση της αγωγής (24-4-2013) έως την εξόφληση.

Συμψηφίζει τη δικαστική δαπάνη μεταξύ των διαδίκων.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 18 Φεβρουαρίου 2014 και δημοσιεύθηκε στον ίδιο τόπο, στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στις 11 Μαρτίου 2014.                                                              Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                              Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ

                                                                Ο   ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

  

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ 

ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΤΣΑΛΙΚΙΔΗ