Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

ΠΛΗΡΩΜΗ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΑΜΟΙΒΗΣ ΣΤΟΝ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΣΤΟ ΥΠΟΘΗΚΟΦΥΛΑΚΕΙΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΥ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΤΗΚΕ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ!!!

Ένα απομεινάρι συντεχνιακού προστατευτισμού, που έχει ακόμη διασωθεί σε πείσμα του ευρωπαϊκού δικαίου περί εσωτερικής αγοράς και ελεύθερου ανταγωνισμού ,  των δύο μνημονίων και των -άγνωστο πόσων- μεσοπρόθεσμων νόμων, που υποτίθεται ότι θα απελευθέρωναν και την αγορά υπηρεσιών !!!
   Γι' αυτό, ίσως, έχουν δίκιο όσοι λένε ότι "αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτα"!!! 
    Σύμφωνα με τον ελληνικό Αστικό Κώδικα  , για την σύσταση και μεταβίβαση εμπραγμάτου δικαιώματος σε ακίνητο απαιτείται η σύνταξη δημοσίου εγγράφου, όπως είναι το συμβολαιογραφικό έγγραφο και  μεταγραφή του. 
     Στην έννοια του δημοσίου αυτού  εγγράφου εμπίπτει και το συμβόλαιο, που υπογράφεται σε αλλοδαπό συμβολαιογράφο (βλ. εδώ ).
      Η δυνατότητα αυτή δεν έχει θεωρητικό μόνον ενδιαφέρον, όπως εκ πρώτης όψεως θα σκεφτεί κάποιος. 
    Υπάρχουν πλείστες περιπτώσεις χωρών , όπου το κόστος  σύνταξης ενός συμβολαίου  είναι  κατά πολύ μικρότερο από το κόστος σύνταξης του ιδίου συμβολαίου σε Έλληνα συμβολαιογράφο. 
     Αρκεί μόνον να αναφερθεί ότι για μία γονική παροχή ενός ακινήτου αξίας 500.000 €, εάν γίνει σε κάποιον συμβολαιογράφο του εξωτερικού , συμπεριλαμβανόμενης και της αμοιβής, που θα μπορούσε να εισπράξει ένας Έλληνας δικηγόρος , για την διεκπεραίωση της όλης διαδικασίας , το κόστος μπορεί είναι έως και 70 %  φτηνότερο απ' όσο θα στοίχιζε το ίδιο συμβόλαιο εάν υπογραφόταν  στην Ελλάδα!!!
    Όπως φαίνεται περί το έτος 1999 διάφοροι συμβαλλόμενοι,...
ιδίως μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες στην επιδίωξη του κέρδους και της εξοικονόμησης δαπανών δεν γνωρίζουν σύνορα , προτιμούσαν , για την υπογραφή συμβολαίων μεταβίβασης ακινήτων , ιδίως μεγάλου αντικειμένου, τις χώρες του εξωτερικού, γλιτώνοντας έτσι υπέρογκες συμβολαιογραφικές και , τότε ισχύουσες, δικηγορικές αμοιβές,  που θα καλούνταν να πληρώσουν στην Ελλάδα.
    Πως αντέδρασαν  λοιπόν οι ελληνικές συντεχνίες στην πραγματικότητα  ότι κάποιος μπορούσε να κάνει το συμβόλαιό του στο Λονδίνο και να πληρώσει πέντε φορές φτηνότερα απ' όσο  τις ίδιες υπηρεσίες θα τις πλήρωνε στην Αθήνα; 
    Με προφανείς παρεμβάσεις τους  στην πολιτική εξουσία (ξέρετε την εξουσία των πολιτικών, που σήμερα όλοι βρίζουν)  κατάφεραν να εισαχθεί διάταξη το έτος 2000 στον, νέο τότε,  Κώδικα Συμβολαιογράφων , η οποία όριζε ότι εάν κάποιος υπογράψει συμβόλαιο σε συμβολαιογράφο του εξωτερικού, που αφορά την μεταβίβαση ακινήτου, είναι υποχρεωμένος, για την μεταγραφή του συμβολαίου στο υποθηκοφυλακείο, να καταβάλει την ισχύουσα στην Ελλάδα συμβολαιογραφική αμοιβή στον  Συμβολαιογραφικό Σύλλογο , στα όρια αρμοδιότητας του οποίου βρίσκεται η τοποθεσία του ακινήτου  !!!.
     Οι σχετικές διατάξεις είναι το άρθρο 40 παρ. 5 και 100 περ. στ' του  Κώδικα Συμβολαιογράφων (εδώ
    Μάλιστα στην αρχή προβλεπόταν η αμοιβή αυτή , την οποία ο ενδιαφερόμενος υποχρεώνεται να καταβάλει στους Έλληνες συμβολαιογράφους για παροχή υπηρεσιών , που ουδέποτε του παρασχέθηκαν από αυτούς !!!, να διανέμεται  στους συμβολαιογράφους της περιοχής του ακινήτου και εν συνεχεία , το έτος 2003, προβλέφθηκε ότι το ποσό αυτό θα αποτελούσε πόρο του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου.   
     Κατά τα άλλα , βέβαια , οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων 3,5 ετών έχουν απελευθερώσει την αγορά υπηρεσιών και όλοι απορούν γιατί δεν εμφανίζεται μείωση της τιμής προϊόντων και υπηρεσιών, παρά την τόσο μεγάλη ύφεση. 
      Και φυσικά ο παραπάνω , κατ' ουσίαν, "δασμός" για την εισαγωγή στην Ελλάδα μίας υπηρεσίας, που παρασχέθηκε στο εξωτερικό, που ταυτόχρονα αποτελεί μία ενίσχυση των Ελλήνων συμβολαιογράφων εις βάρος των αλλοδαπών συναδέλφων τους , εφόσον η προέλευσή της είναι από κάποια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνιστά κατάφωρη παραβίαση  του ευρωπαϊκού δικαίου τόσο  ως προς τους κανόνες , που αφορούν την εσωτερική αγορά , όσο και ως προς τους κανόνες, που αφορούν τον ελεύθερο ανταγωνισμό
    Περιττό είναι βέβαια να τονιστεί ιδιαίτερα ότι η καταβολή του παραπάνω ποσού αποτελεί ένα κλασσικό παράδειγμα αυτού, που αναφέρεται ως "εισφορά υπέρ τρίτων".
    Κι όλα αυτά, βέβαια, εις βάρος του Έλληνα καταναλωτή, που , όπως φαίνεται, θα περάσουν πολλά χρόνια, μέχρι να έλθει η ώρα, που θα απολαύσει κι αυτός τους καρπούς των δικαιωμάτων, που απορρέουν από το ευρωπαϊκό δίκαιο και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, αν έλθει ποτέ η ώρα αυτή...