Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2019

ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟ 53/2018 ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟΥ ΚΡΩΠΙΑΣ: 1) ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ, ΕΠΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΠΔΔ, Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΝΟΜΩΝ ΠΕΡΙ ΔΙΚΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΠΡΟΘΕΣΜΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ (ΑΡΘΡΟ 11) , ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΚΩΔΙΚΑ, ΠΟΥ ΟΡΙΖΕΙ ΤΡΙΑΚΟΝΘΉΜΕΡΗ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΑΝΑΚΟΠΩΝ (ΑΡΘΡΟ 10) , ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΙΣΧΥΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ Κ.ΠΟΛ.Δ. 2) ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΝΠΔΔ ΕΠΙΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΔΑΠΑΝΗ ΕΝΩ ΜΕΙΩΜΕΝΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΔΑΠΑΝΗ ΕΠΙΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΝΠΔΔ Η ΝΟΜΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΤΕΘΕΙ ΣΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 
ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΚΡΩΠΙΑΣ 







Αριθμός απόφασης 53/2018
ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΚΡΩΠΙΑΣ 
(Διαδικασία Πιστωτικών Τίτλων) 
----------------------------------------
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Ζαχαρία Παλιούρα, Δόκιμο Ειρηνοδίκη και        τη γραμματέα Βασιλική Χαλικιά.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στο Κορωπί την ι8η Οκτωβρίου 2017 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Του ανακόπτοντος: Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «Νοσοκομείο ................», νομίμως εκπροσωπούμενου και εδρεύοντος στην Αθήνα, οδός ........., αριθμός ...το  οποίο παραστάθηκε διά της πληρεξούσιας δικηγόρου του Ναταλίας Σανταντωνίου (AM ΔΣ Αθηνών: 8892. Βλ. την από 17-10-2017 δήλωση απαλλαγής από την υποχρέωση έκδοσης γραμματίου προκαταβολής της ως άνω δικηγόρου, λόγω έμμισθης εντολής με παγία αντιμισθία) και κατέθεσε έγγραφες προτάσεις.

Της καθ' ης η ανακοπή: ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «...............» και το διακριτικό τίτλο «...................» (ΑΦΜ: .........., ΔΟΥ ΦΑΕ Αθηνών), νομίμως εκπροσωπούμενης και εδρεύουσας ................, οδός ................, αριθμός , η οποία παραστάθηκε διά του πληρεξουσίου δικηγόρου της Εμμανουήλ Τσαλικίδη (AM ΔΣ Αθηνών: 14925· Βλ. το υπ' αριθμ. Π0966452/23-10-2017 γραμμάτιο προκαταβολής ΔΣ Αθηνών) και κατέθεσε έγγραφες προτάσεις.
Το ανακόπτον ζητεί να γίνει δεκτή η από 12-10-015  ανακοπή του που κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με αριθμό κατάθεσης δικογράφου 118/12-10-2015, η οποία αρχικά προσδιορίστηκε προς συζήτηση για τη δικάσιμο της 11-05-2016 και κατόπιν τεσσάρων (4) αναβολών για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Κατά τη δικάσιμο που αναφέρεται ανωτέρω, η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου εκθέματος και συζητήθηκε όπως αναφέρεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά της δίκης. Κατά τη συζήτηση, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν προφορικά τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά της δίκης και τις έγγραφες προτάσεις τους, οι οποίες κατατέθηκαν επί της έδρας.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
 ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
I. Η διάταξη του άρθρου 632 παρ. 2 ΚΠολΔ, όπως αυτή εισήχθη δυνάμει του άρθρου 14 παρ. 1 Ν. 4055/2012 (ΦΕΚ Α' 51) δεν εισάγει ειδική διαδικασία για την εκδίκαση της ανακοπής κατά διαταγής πληρωμής, με αποτέλεσμα αυτή να εκδικάζεται κατ' αρχήν κατά την τακτική διαδικασία ή κατά την προβλεπόμενη από τη φύση της απαίτησης προσήκουσα ειδική διαδικασία, με τις αποκλίσεις, όμως, που εισάγονται από το πλέγμα των διατάξεων των άρθρων 591 παρ. ι εδ. α', 632 παρ. 2, 643, 649 παρ. ι και 650 ΚΠολΔ (ΜΠΠειρ 417/2017, ΤΝΠ ΔΣΑ, ΜΠΘεσ 1405/2016, ΤΝΠ ΔΣΑ, ΜΠΘεσ 348/2016, ΤΝΠ ΔΣΑ, ΜΠΑθ 809/2015, ΤΝΠ ΔΣΑ, ΜΠΧαν 41/2013, Αρμ 2014/1177, ΔιοικΟλομΠρωτΠειρ 3/2013, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ. Έτσι και Αρβανιτάκης, Η Διαταγή Πληρωμής, 2012, σελ. 347 - 348)· Εξ απόψεως δε διαχρονικού δικαίου, τα ανωτέρω ισχύουν για τις ανακοπές του άρθρου 632 ΚΠολΔ που κατατέθηκαν έως και την 31-12-2015 (αρθ. 1, άρθρο ένατο, παρ. 2 Ν. 4335/2015, ΦΕΚ Α' 87), καθώς η εκδίκαση των ανακοπών που κατατίθενται από 01-01-2016 και εντεύθεν, διέπεται από το νέο καθεστώς ειδικών διαδικασιών που εισήγαγε ο Ν. 4335/2015 (ΜΠΛαρ 92/2016, ΤΝΠ ΔΣΑ). Επομένως, η ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής, η οποία εκδόθηκε βάσει τιμολογίων πώλησης - δελτίων αποστολής, εξακολουθεί και μετά την έναρξη της ισχύος του Ν. 4055/2012 και μέχρι την έναρξη της ισχύος του Ν. 4335/2015, να εκδικάζεται με την τακτική διαδικασία (ΜΠΘεσ 9174/2015, ΤΝΠ ΔΣΑ, ΜΠΡοδ 13/ΐ995  ΔωδΝομ 1997/138, ΕιρΚρωπ 454/2013, ΤΝΠ ΔΣΑ, ΕιρΧαν 417/2005, ΕφΝομΚρητ 2005/506. Βλ. και Σ. Πανταζόπουλο, Η ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής, 2013, σελ. 259 - 26ο). Τέλος, εάν η απαίτηση βάσει της οποίας εκδόθηκε η διαταγή πληρωμής εκδικάζεται κατά την τακτική διαδικασία με τις αποκλίσεις των διατάξεων περί μικροδιαφορών, με την ίδια διαδικασία εκδικάζεται και η κατ' αυτής ανακοπή (ΕιρΑθ 1488/2013, ΠειρΝομ 2013/216, ΕιρΑθ 248/2013, Αρμ 2016/119, ΕιρΑθ 1336/2010, ΕφΑΔ 2012/6, ΕιρΑθ 5294/1971, Δ 1972/846. Έτσι και Ν. Νίκας, Πολιτική Δικονομία, τομ. II, 2005, σελ. 794 Βλ. και Μ. Μαργαρίτη, ΕρμΚΠολΔ, 2012, τομ. I, σελ. 805).

II. Κατά τη διάταξη του άρθρου 591 παρ. 2 ΚΠολΔ, εάν η υπόθεση δεν υπάγεται στην διαδικασία στην οποία εισήχθη, το Δικαστήριο αποφαίνεται περί τούτου αυτεπαγγέλτως και διατάσσει την εκδίκαση της υπόθεσης κατά την διαδικασία κατά την οποία αυτή δικάζεται, χωρίς να απαιτείται παραπομπή της υπόθεσης στην προσήκουσα διαδικασία, εκτός εάν η τήρηση της προσήκουσας διαδικασίας συνοδεύεται και από αντίστοιχη υπαγωγή της διαφοράς σε άλλο Δικαστήριο ή την εφαρμογή διαφορετικών δικονομικών κανόνων, όπως η τήρηση προδικασίας, που απαιτεί η διαδικασία κατά την οποία πρέπει να εκδικαστεί η υπόθεση (ΑΠ 1363/1974? Δ 6/6ΐ2, ΕφΠειρ 108/1997> ΕλλΔνη 1997/1622, ΕφΘεσ 2295/1996, Αρμ 1996/1095)· Η αληθής έννοια της διάταξης αυτής είναι ότι το Δικαστήριο υποχρεούται να διακρατήσει την υπόθεση και να την δικάσει εφαρμόζοντας τη διαδικασία που αρμόζει, με γνώμονα την αρχή της οικονομίας της δίκης, εφόσον η διαδικασία κατά την οποία εισήχθη η υπόθεση πληροί τις προϋποθέσεις ασφάλειας δικαίου που θα απαιτούνταν αν αυτή είχε εισαχθεί κατά την προσήκουσα διαδικασία και υπό την προϋπόθεση ότι τηρήθηκαν οι δικονομικοί κανόνες της διαδικασίας αυτής (ΜΠΑθ 3239/2014, ΤΝΠ ΔΣΑ, ΜΠΑθ 22/2012, ΤΝΠ ΔΣΑ, Μ Π Θ ε σ 28111/2011, ΤΝΠ ΔΣΑ. Βλ και Β. Βαθρακοκοίλη, Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, τομ. III, σελ. 743)· Σε περίπτωση δε που (προ της ισχύος του Ν. 4335/2015) η υπόθεση εισήχθη εσφαλμένα σε ειδική άνευ πινακίου διαδικασία, ενώ αυτή πρέπει να εκδικαστεί κατά την τακτική, το Δικαστήριο οφείλει να παραπέμψει την υπόθεση σε άλλη συνεδρίασή του, προκειμένου να εφαρμοστεί η προσήκουσα διαδικασία και δεν μπορεί να τη διακρατήσει και να τη δικάσει, εφαρμόζοντας τη διαδικασία που αρμόζει, διότι στην περίπτωση αυτή δεν θα έχουν τηρηθεί όλοι οι δικονομικοί κανόνες της τελευταίας (ΜΠΘεσ 28111/2011, οπ.π, ΜΠΘεσ 3519/2011, ΤΝΠ ΔΣΑ). Τούτο διότι στην περίπτωση αυτή η υπόθεση δεν θα έχει εγγραφεί στο πινάκιο, σε αντίθεση με τα κρατούντα στην τακτική διαδικασία (άρθρο 226 παρ. ι, 2 και 3 ΚΠολΔ). Άλλωστε, η υποχρέωση της εγγραφής της υπόθεσης στο πινάκιο δεν αποτελεί απλή διαδικαστική πράξη ολοκλήρωσης του προσδιορισμού της δικασίμου, αλλά ουσιώδη δικονομική πράξη που αφορά τη δημόσια τάξη και ερευνάται αυτεπαγγέλτως, ανεξάρτητα από τη συνδρομή του στοιχείου της βλάβης, καθώς, αν ελλείπει, το Δικαστήριο δεν μπορεί να  προχωρήσει στη συζήτηση της υπόθεσης, αλλά πρέπει να την κηρύξει απαράδεκτη (ΑΠ 938/2009, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 2412/2009, ΕλλΔνη 2010/572, ΕφΑθ 6383/2006, ΕλλΔνη 2007/1716, ΕφΠειρ 174/1998, ΕλλΔνη 1999/425, ΕφΠειρ 678/1979, ΝοΒ 1980/86, ΜΠΘεσ 1309/2007, Αρμ 2008/1387). Ειδικά, όμως, στην περίπτωση που η υπόθεση εισήχθη εσφαλμένα σε ειδική άνευ πινακίου διαδικασία, ενώ αυτή πρέπει να εκδικαστεί κατά την τακτική με τις αποκλίσεις, όμως, των διατάξεων περί μικροδιαφορών, το Δικαστήριο δύναται να διακρατήσει την υπόθεση και να τη δικάσει, εφαρμόζοντας την ως άνω προσήκουσα διαδικασία, κατ' εφαρμογή της αρχής της οικονομίας της δίκης (ΕιρΘερμοπυλ 9/1980, ΕλλΔνη 1980/357), καθώς, κατ' άρθρο 468 παρ. 2, εδ. β' ΚΠολΔ, επί μικροδιαφορών η υπόθεση δεν χρειάζεται να εγγραφεί στο πινάκιο και τηρείται η προδικασία που απαιτεί η διαδικασία κατά την οποία πρέπει να εκδικαστεί η υπόθεση, ενώ δεν επιβάλλεται από άλλη δικονομική αρχή η παραπομπή σε ιδιαίτερη συζήτηση.

III. Κατά τη διάταξη του άρθρου 632 παρ. ι εδ. α' ΚΠολΔ, ο οφειλέτης κατά του οποίου στρέφεται η διαταγή πληρωμής έχει το δικαίωμα μέσα σε δεκαπέντε (15) εργάσιμες ημέρες από την επίδοσή της να ασκήσει ανακοπή. Αν η ανακοπή ασκηθεί εκπρόθεσμα αυτή απορρίπτεται ως απαράδεκτη και επικυρώνεται η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής. Το εμπρόθεσμο της άσκησης της ανακοπής με κατάθεση και επίδοση εντός της νόμιμης προθεσμίας ελέγχεται αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο και δεν είναι ανάγκη εκείνος υπέρ του οποίου τίθεται η ακυρότητα αυτή να την επικαλεστεί, πολύ δε περισσότερο δεν είναι ανάγκη να ισχυριστεί ότι από την ακυρότητα αυτή υπέστη βλάβη (ΕφΔυτΜακ 167/2005, Αρμ 2006/1948, ΕφΠειρ 12/1995, ΕλλΔνη 1996/390, ΜΠΘεσ 9187/2015, ΤΝΠ ΔΣΑ). Εάν, όμως, πρόκειται για το Δημόσιο, η προθεσμία για την άσκηση ανακοπής κατά διαταγής πληρωμής, σύμφωνα με το άρθρο 10 του Κ.Δ. της 26 Ιουνίου/ίο Ιουλίου 1944 «Περί Κώδικος νόμων περί δικών του Δημοσίου» (ΦΕΚ Α' 139) που διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 50 παρ. 3 του ΕισΝΚΠολΔ, είναι τριάντα (30) ημερολογιακές ημέρες (ΑΠ 218/2016, ΤΝΠ ΔΣΑ, ΑΠ 328/2005, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΛαρ 209/2017, ΤΝΠ ΔΣΑ, ΜΠΛαρ 408/2012, ΤΝΠ ΔΣΑ). Η τριακονθήμερη αυτή προθεσμία ισχύει και για εκείνα τα νομικά πρόσωπα, τα οποία, δυνάμει διάταξης νόμου απολαύουν των δικονομικών προνομίων του Δημοσίου και όχι συλλήβδην για όλα τα Ν.Π.Δ.Δ., και τούτο λόγω του εξαιρετικού χαρακτήρα της ανωτέρω διάταξης, η οποία πρέπει να ερμηνεύεται στενά ενόψει και του ότι τα Ν.Π.Δ.Δ. έχουν ίδια νομική προσωπικότητα και απολαύουν οικονομικής αυτοτέλειας έναντι του Ελληνικού Δημοσίου, εφαρμόζουν δε ίδιο το καθένα προϋπολογισμό. Έτσι, το αρθ. 10 του Κώδικα νόμων περί δικών του Δημοσίου δεν εφαρμόζεται, μεταξύ άλλων, επί νομικών προσώπων που απλώς έχουν υπαχθεί στις διατάξεις του Ν.Δ. 2592/1953 (ΦΕΚ ΑΤ 254)> αφού σύμφωνα με το άρθρο 8 αυτού, τα νομικά πρόσωπα αυτά απολαύουν μόνον φορολογικών απαλλαγών, δασμολογικής ατελείας και απαλλαγών τελών χαρτοσήμου, όχι δε και τις προνομίες του Δημοσίου, οι οποίες ρητά δεν τους αποδίδονται από άλλη διάταξη νόμου (ΑΠ 966/1997, ΕΕΝ 1999/69. Πρβλ. και ΑΠ 335/2017, ΤΝΠ ΔΣΑ, ΕιρΚρωπ 787/2012, ΤΝΠ ΔΣΑ). Περαιτέρω, κατά το άρθρο 147 παρ. 2 ΚΠολΔ, όπως αυτό αντικαταστάθηκε από το άρθρο 15 του Ν. 3994/2011 (ΦΕΚ Α' 165), το χρονικό διάστημα από 1η έως 31η Αυγούστου δεν υπολογίζεται για την προθεσμία του άρθρου 632 ΚΠολΔ, εν τούτοις, όταν πρόκειται για το Δημόσιο, σύμφωνα με το άρθρο 11 του Κώδικα των νόμων περί δικών του Δημοσίου, το οποίο, επίσης εξακολουθεί να ισχύει και μετά την εισαγωγή του ΚΠολΔ, η προθεσμία αυτή αναστέλλεται σε όλη τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών, οι οποίες, σύμφωνα με το αρθ. 11 του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και Καταστάσεως Δικαστικών Λειτουργών που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του Ν. 1756/1988, (ΦΕΚ Α 35) αρχίζουν (παρ. 1) την 1η Ιουλίου και λήγουν (παρ. 2) την 15η Σεπτεμβρίου. Εξάλλου, με τη διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 28 του Ν. 2579/1998 (ΦΕΚ Α' 31) που διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 285 του Ν. 2717/1999 (ΦΕΚ ΑΤ 97), το ανωτέρω ειδικό νομικό καθεστώς αναστολής των προθεσμιών για την άσκηση ενδίκων μέσων και βοηθημάτων από το Δημόσιο επεκτάθηκε σε όλα τα Ν.Π.Δ.Δ. (ΑΠ 1337/2014, ΝοΒ 2015/65). Η διάταξη δε αυτή δεν προσκρούει στην αρχή της ισότητας του άρθρου 4 του Συντάγματος, καθόσον η προνομιακή αυτή μεταχείριση επεκτάθηκε και στους ιδιώτες διαδίκους, με τη διάταξη του άρθρου 12 του Ν. 3514/2006 (ΦΕΚ A 266), με το οποίο αντικαταστάθηκε το άρθρο 11 εδάφιο α του Κώδικα των νόμων περί δικών του Δημοσίου και με το οποίο ορίζεται πλέον ότι σε όλες τις δίκες του Δημοσίου, κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών, ουδεμία προθεσμία τρέχει είτε εις βάρος του Δημοσίου είτε εις βάρος των άλλων διαδίκων, ούτε για την υπό τούτων ως τρίτων άσκηση δηλώσεων, ούτε για την έγερση αγωγών, παρεμβάσεων και προσεπικλήσεων ούτε, τέλος, για την άσκηση οποιουδήποτε ενδίκου μέσου ή εξέταση μαρτύρων (ΑΠ 218/2016, οπ.π). Επισημαίνεται, όμως, ότι η ως άνω διάταξη του αρθ. 28 παρ. 4 του Ν. 2579/1998, ενόψει της ρητής και περιοριστικής διατύπωσής της, επεκτείνει στα Ν.Π.Δ.Δ. την εφαρμογή μόνον του αρθ. 11 του Κώδικα των νόμων περί δικών του Δημοσίου περί αναστολής προθεσμιών, όχι δε και των λοιπών διατάξεων του ιδίου Κώδικα, με αποτέλεσμα το αρθ. 10 αυτού να μην εφαρμόζεται σε όλα συλλήβδην τα Ν.Π.Δ.Δ. δυνάμει της διάταξης του αρθ. 28 παρ. 4 του Ν. 2579/1998. Τέλος, με το άρθρο πρώτο της από 28-06-2015 Π.Ν.Π. (ΦΕΚ ΑΤ 65), που εκδόθηκε κατ' εξουσιοδότηση του άρθρου 44 παρ. ι του Συντάγματος λαμβάνοντας υπ' όψιν την έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης να προστατευθεί το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα και η ελληνική οικονομία από την έλλειψη ρευστότητας και κυρώθηκε με το αρθ. ι Ν. 4350/2015 (ΦΕΚ ΑΤ ι6ι), ορίστηκε, στην παρ. 1εδ. αΤ και γ αυτού, ότι η χρονική περίοδος από 28 Ιουνίου έως και 6 Ιουλίου 2015 κηρύσσεται τραπεζική αργία (εδ. α') και ότι με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών η ως άνω χρονική περίοδος δύναται να συντμηθεί ή να παραταθεί (εδ. γ'), στη δε παρ. 5 εδ. β' αυτού ορίστηκε ότι κατά το ίδιο χρονικό διάστημα αναστέλλονται οι δικαστικές προθεσμίες. Το δεύτερο αυτό εδάφιο της παραγράφου 5 δεν τροποποιήθηκε έκτοτε και μέχρι τη λήξη της τραπεζικής αργίας (ΑΠ 536/2017, ΤΝΠ ΔΣΑ, ΕφΑαρ 188/2018, ΤΝΠ ΔΣΑ).
Στην προκειμένη περίπτωση το ανακόπτον νοσοκομείο, το οποίο δυνάμει του αρθ. 1  Π.Δ. 32/1986 (ΦΕΚ Α' 12) αποτελεί Ν.Π.Δ.Δ. υπαγόμενο στις διατάξεις του Ν.Δ. 2592/1953? με την υπό κρίση ανακοπή του, καθ' ερμηνεία αυτής, και για τους λόγους που σε αυτήν εκτίθενται, ζητεί την ακύρωση της υπ' αριθμ. 513/2015 διαταγής πληρωμής της Δικαστού του Δικαστηρίου τούτου, δυνάμει της οποίας αυτό, για απαίτηση της καθ' ης από τιμολόγια πώλησης - δελτία αποστολής ιατροτεχνολογικών προϊόντων, διατάχθηκε να καταβάλει στην τελευταία το χρηματικό ποσό των τριών χιλιάδων διακοσίων ενενήντα τριών Ευρώ και τριάντα δύο λεπτών (3.293 €) νομομοτόκως κατά τα ειδικώς οριζόμενα στο διατακτικό της ανακοπτόμενης, καθώς και το ποσό των εκατόν εξήντα πέντε Ευρώ (165,00 €) για δικαστική δαπάνη. Ζητεί, επίσης, το ανακόπτον την καταδίκη της καθ' ης στη δικαστική του δαπάνη.
Με το ως άνω περιεχόμενο και αιτήματα, η υπό κρίση ανακοπή αρμοδίως καθ'ύλην και κατά τόπον (αρθ. 632 παρ. ι, εδ. α' ΚΠολΔ) φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, πλην, όμως, δεν εισήχθη νομίμως για να εκδικαστεί κατά την προσήκουσα, κατά τα εκτιθέμενα στην πρώτη σκέψη της μείζονος της παρούσας, τακτική διαδικασία με τις αποκλίσεις των διατάξεων περί μικροδιαφορών, αφού η ανακοπτόμενη διαταγή εκδόθηκε βάσει τιμολογίων πώλησης - δελτίων αποστολής για χρηματικό ποσό μικρότερο των πέντε χιλιάδων Ευρώ (5.000,00 €), αλλά εσφαλμένα φέρεται προς εκδίκαση κατά την ειδική διαδικασία των πιστωτικών τίτλων. Το Δικαστήριο, ωστόσο, κατ' ,         εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 591 παρ. 2 του ΚΠολΔ, σύμφωνα με όσα ειδικότερα διαλαμβάνονται στη δεύτερη σκέψη της μείζονος της παρούσας, θα κρατήσει την ένδικη ανακοπή και θα δικάσει αυτήν κατά την αρμόζουσα τακτική διαδικασία με τις αποκλίσεις που εισάγονται από το πλέγμα των διατάξεων των άρθρων 591 παρ. 1 εδ. α', 632 παρ. 2, 643, 649 παρ. ι και 650 ΚΠολΔ, εφαρμοζόμενων και των διατάξεων περί μικροδιαφορών, δοθέντος ότι οι αποκλίνουσες ρυθμίσεις της ανωτέρω προσήκουσας διαδικασίας και ειδικά προκειμένου περί μικροδιαφορών, δεν καθίστανται ανεπιεικείς για τους διαδίκους, με την έννοια της έλλειψης της κατάλληλης από μέρους τους προπαρασκευής. Περαιτέρω, όμως, η κρινόμενη ανακοπή είναι, κατ' έλεγχο αυτεπαγγέλτως γενόμενο, εκπρόθεσμη, διότι αυτή δεν ασκήθηκε εντός της προθεσμίας των δεκαπέντε (15) εργασίμων ημερών από την επίδοσή της στο ανακόπτον, για το οποίο ισχύει η προθεσμία του αρθ. 632 παρ. ι εδ. α  ΚΠολΔ και όχι η τριακονθήμερη προθεσμία του αρθ. 10 του Κώδικα των νόμων περί δικών του Δημοσίου, όπως αβασίμως ισχυρίζεται το ανακόπτον, αφού σύμφωνα με όσα εκτίθενται στην τρίτη σκέψη της μείζονος της παρούσας, η ως άνω διάταξη, σε αντίθεση με αυτή του αρθ. 11 του ιδίου Κώδικα, δεν εφαρμόζεται επί νομικών προσώπων που έχουν υπαχθεί στις διατάξεις του Ν.Δ. 2592/1953, όπως το ανακόπτον νοσοκομείο, δεδομένου του ότι από καμία διάταξη νόμου δεν έχει απονεμηθεί σε αυτό το συγκεκριμένο δικονομικό προνόμιο του Δημοσίου. Ειδικότερα, στην προκειμένη περίπτωση αποδείχθηκε ότι η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής επιδόθηκε στο ανακόπτον την 23-06-2015, όπως τούτο προκύπτει από την υπ' αριθμ. 10866/23-06-2015 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας της περιφέρειας του Πρωτοδικείου Αθηνών Αλεξάνδρας Λάμπρου και επομένως η προθεσμία του αρθ. 632 παρ. ι εδ. αΤ ΚΠολΔ άρχισε (αρθ. 144 παρ. 1 ΚΠολΔ) την 24-06-2015 και ανεστάλη από την 28 Ιουνίου 2015 (αρθ. πρώτο παρ. 5 εδ. β της από 28-06-2015 Π.Ν.Π.) έως και την 15η Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους (αρθ. 11 Κώδικα των νόμων περί δικών του Δημοσίου συνδ. αρθ. 11 ΚΟΔΚΔΛ), ενώ συμπληρώθηκε με το πέρας της ιης Οκτωβρίου 2015. Η κρινόμενη δε ανακοπή εκπροθέσμως ασκήθηκε, κατά τα άρθρα 215 παρ. 1 εδ. α' και 217 ΚΠολΔ, με την κατάθεσή της στη γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου την 12-10-2015 (βλ. την υπ' αριθμ. 118/12-10-2015 έκθεση κατάθεσης δικογράφου της γραμματέως του Δικαστηρίου τούτου) και την επίδοσή της αυθημερόν στην καθ' ης, όπως τούτο προκύπτει από την υπ' αριθμ. 15923/12-10-2015 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας της περιφέρειας του Πρωτοδικείου Πειραιώς Γεωργίας Βελησσάρη.
Κατ' ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει η υπό κρίση ανακοπή να απορριφθεί ως απαράδεκτη, χωρίς καμία περαιτέρω έρευνα των λόγων της και να επικυρωθεί η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής (αρθ. 633 παρ. ι εδ. βΤ ΚΠολΔ). Τέλος, το ανακόπτον πρέπει να καταδικαστεί στη δικαστική δαπάνη της καθ' ης (αρθ. 176, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ, αρθ. 63 επ. Ν. 4194/2013, ΦΕΚ Α' 208), γενομένου δεκτού του σχετικού νομίμου αιτήματος της τελευταίας, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό. Να σημειωθεί, τέλος, ότι τα δικαστικά έξοδα αυτά δεν θα επιδικαστούν στην καθ' ης μειωμένα, κατά τις διατάξεις των άρθρων 28 παρ. 4 του Ν. 2579/1998, 22 του Ν. 3093/1957 (ΦΕΚ ΑΤ 79)   διατηρήθηκε σε ισχύ με το αρθ. 52  παρ. 18  ΕισΝΚΠολΔ, 5 του Ν. 1738/1987 (ΦΕΚ Α' 200) και Κ.Υ.Α. 134423/!992 (ΦΕΚ ΒΤ ιι) των Υπουργών Οικονομικών και Δικαιοσύνης, καθώς οι διατάξεις αυτές έχουν εφαρμογή μόνο στα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, η νομική υπηρεσία των οποίων έχει ανατεθεί στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει στην περίπτωση του ανακόπτοντος νοσοκομείου, ενώ το γεγονός ότι το τελευταίο, κατά τα προεκτεθέντα, απολαύει των απαλλαγών και ατελειών του Δημοσίου, δεν δικαιολογεί την εφαρμογή των ως άνω περί δικαστικής δαπάνης διατάξεων (ΑΠ 1228/2009, ΤΝΠ ΔΣΑ, ΑΠ 1227/1993, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΑΘ 700/2014, ΤΝΠ ΔΣΑ, ΜΠΘεσ '^oy 3990/2016, ΤΝΠ ΔΣΑ).
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εκδίκαση της υπόθεσης κατά την προσήκουσα τακτική διαδικασία εφαρμοζόμενων των διατάξεων περί μικροδιαφορών.
ΕΠΙΚΥΡΩΝΕΙ την υπ' αριθμ. 513/2015 διαταγή πληρωμής της Δικαστού του Δικαστηρίου τούτου.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ το ανακόπτον στη δικαστική δαπάνη της καθ' ης, την οποία ορίζει στο χρηματικό ποσό των διακοσίων Ευρώ (200,00 €).

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στο Κορωπί, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, την ^(Ρ.η Ιουλίου του έτους 2018
    Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ            Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ