Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του αργού και εντελώς αντιπαραγωγικού δημοσίου, που στραγγαλίζει τον ιδιωτικό τομέα.
Μία περίπτωση διαφωτιστική του πως μερικές απολύσεις στο δημόσιο θα βελτίωναν την απόδοσή του.
Όπως είναι γνωστό , με μία από τις τελευταίες τροποποιήσεις του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας,...
κατέστη δυνατή η καθαρογραφή των αποφάσεων των διοικητικών δικαστηρίων από τους διαδίκους , έτσι ώστε αφενός μεν οι διάδικοι να συντομεύουν τον χρόνο , που απαιτείται για την θεώρηση μίας απόφασης, αφετέρου δε να απαλλάσσονται οι εντεταλμένες με την καθαρογραφή των δικαστικών αυτών αποφάσεων υπηρεσίες από έναν σημαντικό φόρτο εργασίας.
Συγκεκριμένα το άρθρο 191 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας προβλέπει:
1. Το πρωτότυπο της απόφασης υπογράφεται από τον πρόεδρο, τον εισηγητή και το γραμματέα της έδρας, και, στις μονομελείς συνθέσεις, από το δικαστή και το γραμματέα. Αν η δημοσίευση της απόφασης γίνει με άλλη σύνθεση του δικαστηρίου, υπογράφεται και από τον πρόεδρο ή το δικαστή, κατά περίπτωση, και το γραμματέα της σύνθεσης αυτής.
«2. Μετά τη δημοσίευση της απόφασης, κάθε διάδικος δικαιούται να λάβει απλό φωτοτυπικό αντίγραφο του σχεδίου, προκειμένου να μεριμνήσει για την καθαρογραφή του. Η γραμματεία του δικαστηρίου υποχρεούται να χορηγεί στον ενδιαφερόμενο διάδικο, εκτός του αντιγράφου του σχεδίου, τα στοιχεία της περίπτωσης α' του προηγούμενου άρθρου για να τα συμπεριλάβει στο καθαρογραμμένο σχέδιο. Το καθαρογραμμένο σχέδιο θεωρείται και υπογράφεται το ταχύτερο δυνατόν.»
Επίσης, όπως είναι γνωστό, υπάρχει η δυνατότητα ένας δικαστής να υποβάλει στο δικαστήριο μία απόφαση, που έγραψε, σε ψηφιακή μορφή, κάτι που με βάση την κοινή λογική επιταχύνει ακόμη περισσότερο την διαδικασία της καθαρογραφής και της θεώρησής της.
Όμως, όπως φαίνεται, τα παραπάνω αυταπόδεικτα πράγματα, δεν είναι καθόλου αυταπόδεικτα στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών.
Έτσι, εντελώς πρόσφατα ,εκδόθηκε μία απόφαση από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών , η οποία επιδικάζει σε μία εταιρεία το ποσό των 35.000 ευρώ περίπου εις βάρος ενός νοσοκομείου.
Το ποσό αυτό είναι κυριολεκτικά πολύτιμο τις μέρες αυτές της στενότητας χρήματος , που διανύουμε, και με ένα τέτοιο ποσό είναι δυνατόν να πληρωθούν αποδοχές υπαλλήλων της εταιρείας και αυτή κυριολεκτικά να κρατηθεί στην ζωή , εάν τυχόν αντιμετωπίζει πρόβλημα ρευστότητας και έτσι να διατηρηθούν θέσεις εργασίας.
Κι όμως, αυτά είναι "ψιλά γράμματα" για την διοίκηση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών και γενικά για τους αρμόδιους για την οργάνωση των υπηρεσιών του και , μεταξύ άλλων, και για την καθαρογραφή των αποφάσεων του.
Έτσι , στην παραπάνω περίπτωση, ακριβώς επειδή η απόφαση έχει παραδοθεί από τον δικαστή σε ψηφιακή μορφή, δεν είναι δυνατόν να καθαρογραφεί από τον ενδιαφερόμενο!!!.
Και αφού δεν είναι δυνατόν να καθαρογραφεί από τον ενδιαφερόμενο, τότε σε ερώτηση προς το αρμόδιο τμήμα καθαρογραφής για το πότε προβλέπεται η υπηρεσία να καθαρογράψει την απόφαση (ουσιαστικά να γράψει το πρώτο μέρος της απόφασης, προσθέτοντας σε αυτό ελάχιστα στοιχεία πάνω στην σχετική φόρμα, όπως π.χ τα ονόματα των δικαστών, την δικάσιμο κλπ), η απάντηση είναι "άγνωστο".
Στην νέα ερώτηση "δηλαδή μπορεί να καθαρογραφεί και τον Νοέμβριο;", η απάντηση είναι η σιωπή ενώ στην τελευταία ερώτηση "μπορώ να κάνω αίτηση προτίμησης για την καθαρογραφή;", η απάντηση είναι έτοιμη στο στόμα του υπαλλήλου: "ναι αλλά ποτέ δεν γίνεται δεκτή μία τέτοια αίτηση για οικονομικούς λόγους".
Και γιατί να γίνει, άραγε, δεκτή; Μήπως διακυβεύεται η καταβολή του μισθού των μελών της διοίκησης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών ή των υπαλλήλων του;
Απλών υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα οι μισθοί διακυβεύονται ,για τους οποίους προφανώς δεν δίνουν πεντάρα τσακιστή οι μισθοδοτούμενοι από το κράτος.
Με βάση τα παραπάνω, λοιπόν, και δοθέντος του ότι για να εκτελέσεις μια απόφαση κατά ΝΠΔΔ, θα πρέπει πρώτα να επιδόσεις στο ΝΠΔΔ απλό αντίγραφο της απόφασης και να παρέλθει προθεσμία 60 ημερών, έτσι ώστε στην συνέχεια να επιδώσεις σε αυτό αντίγραφο εξ απογράφου (πρόκειται για ένα ακόμη προνόμιο του δημοσίου, που προβλέπεται από την παράγραφο 2 του άρθρου 4 του Ν. 3068/2002) , είναι προφανές ότι στο παράδειγμά μας η είσπραξη του εν λόγω ποσού αποκλείεται να γίνει πριν από το καλοκαίρι του 2013, ίσως δε να γίνει και στο τέλος του 2013!!!.
Κι αυτό γιατί, κι αν ακόμη το Διοικητικό Εφετείο χορηγήσει αντίγραφο της απόφασης περί το Δεκέμβριο του 2012 (κάτι που είναι εντελώς αμφίβολο) , το νοσοκομείο μετά βεβαιότητας δεν θα συμμορφωθεί στην απόφαση και θα χρειαστεί να του επιβληθεί κατάσχεση σε τραπεζικό λογαριασμό για το ποσό της οφειλής, που για να αποδοθεί όμως στην εταιρεία , που θα επιβάλει την κατάσχεση εις χείρας της τράπεζας, θα πρέπει αυτή, σύμφωνα με έναν νόμο του ...1923 !!!, το ΝΔ 17-7/13.8.1923, να λάβει άδεια από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, το οποίο, κι αυτό με την σειρά του, ενώ μέχρι τώρα έδινε την άδεια αυτή με ταχεία διαδικασία , προσδιορίζοντας τις σχετικές υποθέσεις με την διαδικασία των προσωρινών διαταγών, τώρα τις προσδιορίζει όπως όλες τις υπόλοιπες υποθέσεις των ασφαλιστικών μέτρων !!!.
Με άλλα λόγια για ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΗ , ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΗ υπόθεση επιδίκασης χρημάτων σε εταιρεία εις βάρος ΝΠΔΔ ΣΗΜΕΡΑ, η εταιρεία δεν πρόκειται να εισπράξει το ποσό , που της οφείλεται, εάν δεν περάσει τουλάχιστον ένα έτος, ίσως και ενάμιση !!!
Είπε κανείς τίποτα, για το πως το δημόσιο ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΖΕΙ τον ιδιωτικό τομέα;
Βέβαια δεν ξέρω τι θα γινόταν εάν εκεί στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών δεν καταβαλλόταν ο μισθός στα μέλη της διοίκησής του καθώς και στους αρμοδίους υπαλλήλους για 2-3 μήνες ή ακόμη καλύτερα εάν τους απόλυαν.
Όπως εάν το ίδιο συνέβαινε με αυτόν τον "φωστήρα" του Πρωτοδικείου Αθηνών , που αποφάσισε (προφανώς προς όφελος των ΝΠΔΔ, που εισπράττουν τόκους για τα χρήματά τους, έστω κι αν είναι κατασχεμένα και προς όφελος των τραπεζών, που διατηρούν στο χαρτοφυλάκιό τους χρήματα , που ανήκουν σε αυτόν που επέβαλε την κατάσχεση τους και έτσι κερδίζουν σε ρευστότητα) ότι θα πρέπει οι σχετικές υποθέσεις να προσδιορίζονται για μετά από τέσσερις μήνες (ως γνωστόν δικάσιμοι στα ασφαλιστικά μέτρα δίνονται για τα τέλη Νοεμβρίου !!!).
Όπως εάν το ίδιο συνέβαινε με αυτόν τον "φωστήρα" του Πρωτοδικείου Αθηνών , που αποφάσισε (προφανώς προς όφελος των ΝΠΔΔ, που εισπράττουν τόκους για τα χρήματά τους, έστω κι αν είναι κατασχεμένα και προς όφελος των τραπεζών, που διατηρούν στο χαρτοφυλάκιό τους χρήματα , που ανήκουν σε αυτόν που επέβαλε την κατάσχεση τους και έτσι κερδίζουν σε ρευστότητα) ότι θα πρέπει οι σχετικές υποθέσεις να προσδιορίζονται για μετά από τέσσερις μήνες (ως γνωστόν δικάσιμοι στα ασφαλιστικά μέτρα δίνονται για τα τέλη Νοεμβρίου !!!).
Ίσως τότε να αντιλαμβάνονταν όλοι αυτοί οι κύριοι τι σημαίνει να πρέπει να πληρωθούν εργαζόμενοι και να εμποδίζονται , γιατί έτσι το γουστάρουν κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι, που δεν εκτελούν τα καθήκοντα τους με στοιχειώδη επιμέλεια.
